Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

09.07.2019

Recensie Dirty God

door Chris Craps

In dit verdienstelijke Engelstalige debuut van de Nederlandse cineaste Sacha Polak ondergaat het hoofdpersonage wat Sartre met ‘L’enfer, c’est les autres’ bedoelde, om later in te zien dat die zin in haar geval maar half klopt. Een intrigerend gegeven dat de filmmaakster net niet uitwerkt tot een grootse film.

Polak richt haar camera op Jade, een jonge moeder uit de arbeidersklasse die door haar ex-partner en de vader van haar baby verminkt werd. De man gooide zuur in haar gezicht waardoor ze niet alleen pijnlijke operaties moest ondergaan, maar ook gekweld wordt door het etiket van ‘lelijke vrouw’ dat ze opgeplakt kreeg. Ze wil echter een normaal leven en ontdekt dat een deel van haar psychische pijn te maken heeft met haar eigen perceptie.

Vicky Knight, die bijna letterlijk van de straat werd geplukt, vult haar rol met veel overtuiging in. Niet alleen heeft ze als brandwondenslachtoffer min of meer zelf meegemaakt als wat haar personage doorstaat, haar acteerwerk is zo levensecht dat ze de inconsequenties in Jade goed weet te camoufleren. Want als Dirty God één probleem heeft, dan is het dat je nooit echt hoogte krijgt van de protagoniste.

Jade is een complex personage en haar obsessie om haar uiterlijk te herstellen, valt te begrijpen, maar haar acties zijn soms tegenstrijdig. Eerst zit ze vast in de slachtofferrol, vervolgens valt ze enkele idiote seksisten aan, waarna ze een extreem naïeve beslissing neemt, om tenslotte haar eigen situatie haarscherp te analyseren. Het lijkt wel of ze een gespleten persoonlijkheid heeft en dat lijkt niet Polaks bedoeling geweest te zijn.

Er zit dus een meesterwerk verscholen in deze film, maar dat is er niet helemaal uitgekomen. Toch is Dirty God door zijn gelaagdheid, thematiek, Knights vertolking en het uitstekende camerawerk van Ruben Impens een must-see.

>>Klap

In haar Engelstalig debuut toont de Nederlandse cineaste Sacha Polak hoe een verminkte vrouw haar identiteit tracht terug te vinden en zich onbewust aan een zelfonderzoek onderwerpt. In de stijl van het Britse sociaalrealisme van Shane Meadows (This Is England), Ken Loach (Ladybird, Ladybird) en Andrea Arnold (Fish Tank), maar met een eigen smoel.

Regie Sacha Polak
Cast Vicky Knight, Katherine Kelly, Rebecca Stone
Speelduur 1u44
Vanaf 10 juli in de bioscoop