“We reageerden allemaal enthousiast op deze film.”

Medevoorzitter Ethan Coen hield het op het Filmfestival van Cannes bij karige commentaar toen hem gevraagd werd waarom de jury de Gouden Palm gegeven had aan Dheepan. Ik kan me alleen maar aansluiten bij die sobere woorden. De manier waarop regisseur Jacques Audiard dit vluchtelingendrama op het scherm brengt, kan enkel indrukwekkend genoemd worden, even imposant als Un prophète en meer dan De rouille et d’os.

In Dheepan heeft hij het over een man die een vals paspoort koopt en wegvlucht uit Sri Lanka, waar hij jarenlang meegevochten heeft met de gewelddadige vrijheidsstrijders Tamiltijgers. Om zijn kansen op politiek asiel in Europa te vergroten, vraagt hij aan een vrouw die hij niet kent of ze wil doen alsof ze zijn echtgenote is. Bovendien plukken ze een weeskind van straat dat het fictieve gezin moet vervolledigen.

De list lukt, ze vinden asiel in Frankrijk en uiteindelijk komen ze terecht in een banlieue van Parijs. Dheepan krijgt ook een job, als conciërge in een sociaal appartementsgebouw. Daar acclimatiseren valt jammer genoeg allesbehalve mee, door de angstaanjagende omgeving — een gangsterbende zwaait de plak — maar ook omdat Dheepan geplaagd wordt door herinneringen aan zijn bloederige verleden.

Het valt niet mee om naar deze film te kijken zonder voortdurend te denken aan de nieuwsberichten die dagelijks de voorpagina’s en hoofdpunten halen. Je twijfelt er ook niet aan dat veel van de mensen die vandaag aan de grenzen van Europa staan een gelijkaardig verhaal te vertellen hebben als de hoofdfiguren uit Audiards nieuwste. Dheepan is echter meer dan een semidocumentair stukje actualiteit, ook al heeft hij soms iets van The Wire. Audiard wil in de eerste plaats een overtuigend relatiedrama brengen, het treffende portret van een man die niet kan vluchten en van een gezin dat er strikt genomen geen is.

Tot slot nog dit: wie het einde van de film letterlijk neemt, heeft niet goed opgelet of is van kwade wil. Een scène die zo extreem contrasteert met de rest van het verhaal kan maar één verklaring hebben.

>>KLAP

Jacques Audiard (De rouille et d’os) sleepte op het festival van Cannes de Gouden Palm in de wacht met dit vluchtelingendrama. Een indringend en bijzonder actueel verhaal dat doet denken aan Taxi Driver, zij het met minder sociopatische neigingen.

Regie Jacques Audiard
Cast Antonythasan Jesuthasan, Kalieaswari Srinivasan, Vincent Rottiers
Speelduur 1u49
Vanaf 26 augustus in de bioscoop

@RubenNollet