Na het verfilmen van de Agatha Christie-bestsellers Murder on the Orient Express en Death on the Nile grijpt acteur-regisseur Kenneth Branagh voor zijn derde Hercule Poirot-verfilming naar Hallowe’en Party. Een vreemde keuze, want die roman – die Christie in de herfst van haar leven schreef – is een van haar minst gewaardeerde. Maar misschien is het interessanter om een ‘slecht’ boek op een interessante manier te bewerken, dan een ‘goed’ boek halfbakken te verfilmen.

Scenarist Michael Green (Murder on the Orient Express, The Call of the Wild, Jungle Cruise) en Branagh hebben bijna negentig procent van het bronmateriaal overboord gegooid. Het enige wat overblijft zijn de namen van enkele personages, de huis clos-locatie (die werd verplaatst naar Venetië) en enkele summiere verhaallijnen. In feite is A Haunting in Venice een bijna volledig nieuw verhaal en dat zal de niet-puristische Poirot-fans zeker plezieren.

A Haunting in Venice in 1947 heeft tien jaar na Death on the Nile plaats. Europa herstelt van WO II en Poirot leeft teruggetrokken in Venetië. Hij wil geen enkele zaak meer aanvaarden en een lijfwacht houdt potentiële klanten op afstand. Maar dan komt Poirots oude vriendin, de schrijfster Ariadne Oliver (Tina Fey), aankloppen om een medium (Michelle Yeoh) te ontmaskeren. De detective geeft toe en begeeft zich tijdens een storm naar een oude palazzo om een seance bij te wonen.

Branagh de regisseur dacht blijkbaar dat een huis clos in een oud huis niet filmisch genoeg is, want hij krijgt in deze film maar niet genoeg van zowel lenzen met een grote beeldhoek als kikker- en vogelperspectieven – soms lijkt dit wel het werk van een dronken Orson Welles ten tijde van Touch of Evil. Probleem is ook dat dergelijke shots niet makkelijk te monteren zijn, tenzij je voor een zeer vervreemdend effect wilt gaan. Dat laatste lukt, maar benadeelt een vlotte vertelling.

Daar komt nog eens bij dat je het gevoel hebt dat de eerste cut iets van een 130 minuten geduurd moet hebben en dat er een half uur uitgeknipt werd. De film voelt dan ook vaak rushed aan. Gebeurtenissen volgen elkaar zo snel op dat je geen tijd krijgt om ze te verwerken en – erger nog – dat ze ongeloofwaardig aanvoelen.

Branagh heeft Christie’s oorspronkelijke verhaal beslist verbeterd met een interessantere intrige, maar zijn stilistische aanpak en de vreemde montage beletten dat A Haunting in Venice ook maar een klein beetje memorabel is.

>>Klap

Acteur-regisseur Kenneth Branagh laat in zijn derde Hercule Poirot-verfilming, gebaseerd op een minder bekende roman van Agatha Christie, de beroemde Belgische detective tijdens een seance in Venetië een medium én een moordenaar ontmaskeren. Death in Venice à la Agatha Christie.

Regie Kenneth Branagh
Cast Kenneth Branagh, Tina Fey, Kelly Reilly
Speelduur 1u43
Vanaf 13 september in de bioscoop