Run draait rond een geval van Münchausen-by-proxy, het psychiatrische syndroom waarbij iemand bij een kind fysieke of psychische mankementen voorwendt. Rond een van de beruchtste voorbeelden, dat van Dee Dee Blanchard en haar ‘zieke’ dochter Gipsy, werden een documentaire en een miniserie gemaakt. Run-regisseur Aneesh Shaganty gebruikt het syndroom echter uitsluitend als de motor van een rechttoe rechtaan thriller.

De mother from hell is hier Diane Sherman (Sarah Paulson) die 24 op 24 zorgt voor haar aan een rolstoel gekluisterde dochter Chloe (Kiera Allen). De potentiële universiteitsstudente betrapt haar moeder op een dag op een aantal leugens, maar mommie dearest heeft op alles een antwoord klaar. Eens Chloe beseft dat ze een gevangene is, gebruikt ze al haar intellect om te ontsnappen.

De eerste helft van de film beslaat het groeiende besef van Chloe dat haar moeder liegt. Tijdens de tweede helft volgen we haar ontsnappingspogingen. Veel narratieve verrassingen moet je daarbij niet verwachten, tenzij je samen met Chloe alsmaar meer verrast wordt door de verregaande manipulaties van moederlief.

Toch wordt Run wordt nooit vervelend. Shaganty bouwt alles op als een lekkere B-film of een aflevering van Alfred Hitchcock Presents. Hij knipoogt bovendien heel nadrukkelijk naar Misery van Stephen King. De vertolkingen overstijgen bovendien het pulpniveau. Paulson is zowel briljant als hilarisch als de obsessieve moeder en de nieuwkomer Kiera Allen, zelf een rolstoelgebruikster, zorgt voor knetterend weerwerk.

Niet verrassend, maar toch heel graag gezien.

>>Klap 

Alfred Hitchcock is nooit veraf in deze rechtlijnige psychologische thriller over een mother from hell (Sarah Paulson) die haar gehandicapte dochter (Kiera Allen) flink in haar greep houdt. Psycho meets Misery, zeg maar.

Regie Aneesh Shaganty
Cast Sarah Paulson, Kiera Allen, Pat Healy
Speelduur 1u29
Vanaf 6 oktober in de bioscoop