Met een beetje geluk loop je in Venetië op een receptie al eens een bekend gezicht tegen het lijf. Op de drink ter ere van Jonathan Demme zag ik zo behalve de regisseur zelf en acteur/muzikant Rick Springfield ook Scarface-cineast Brian De Palma, Frances Ha-filmer Noah Baumbach en Jake Paltrow (broer van). De Palma is sowieso een vaste klant op grote filmfestivals, ook als hij geen film te verkopen heeft, maar deze keer heeft hij een bijzondere reden om op de Mostra aanwezig te zijn. Hij wordt namelijk in de bloemetjes gezet, via een documentaire die zijn naam draagt.

Baumbach en Paltrow, de makers van de docu, behoren samen met onder meer Wes Anderson tot een kliekje jongere New Yorkse cineasten met wie De Palma geregeld samenzit om over cinema te kletsen. In De Palma schetst het duo een overzicht van de carrière van hun beroemde mentor, die met zichtbaar genoegen en zijn patente droge humor anekdotes ophaalt. Een must see voor iedereen die de man genegen is en voor iedereen die de filmgeschiedenis een warm hart toedraagt. En alsof dat nog geen reden genoeg is om te vieren: vandaag, op 11 september, wordt Brian De Palma 75. Proficiat!

Nog twee jaar ouder maar zeker niet minder energiek is de Poolse regisseur Jerzy Skolimowski. In de jaren zestig gooide hij al hoge ogen met onder meer Le Départ (1967), een film die hij in België maakte en waarmee hij de Gouden Beer in Berlijn won. Hij schreef ook een scenario voor Roman Polanski (Knife in the Water), regisseerde cultsuccessen als The Shout (1978), verdween begin jaren 90 bijna twee decennia van de radar en dook vervolgens terug op met de energie van een jonge snaak. Die demonstreerde hij vijf jaar geleden al in Essential Killing met Vincent Gallo en die pompt hij nu ook in 11 Minutes, cinema in de vorm van een elektrische schok.

De film weeft een hele reeks verhalen door elkaar die zich afspelen in het centrum van Warschau binnen het tijdsbestek dat de titel aangeeft. Van bij het begin laat Skolimowski aanvoelen dat er geen happy end zit aan te komen, en tijdens het kleine anderhalf uur dat de film in beslag neemt, voert hij de druk vakkundig op. Subtiel kan je 11 Minutes niet noemen maar hij geeft wel pertinent commentaar bij de wereld waarin we de voorbije veertien jaar hebben geleefd. Om half negen ’s ochtends schud hij je bovendien klaarwakker.

Blog 1 vind je hier!
Blog 2 vind je hier!
Blog 3 vind je hier!
Blog 4 vind je hier!
Blog 5 vind je hier!

@RubenNollet