“Boeoeoeoeoe!”

Dat was even schrikken na de persvisie van A Bigger Splash. Toen de eindgeneriek van Luca Guadagnino’s film op het scherm verscheen, voelde een deel van de aanwezige journalisten zich geroepen om het op een joelen te zetten. Veel waren het er niet, maar ze maakten wel behoorlijk wat kabaal. Nu is het op zich niet ongewoon dat een film uitgejouwd wordt op een festival, maar in dit geval had je toch meteen het gevoel dat er iets anders aan de hand was.

Hoe de vork aan de steel zit, is nog steeds een mysterie, maar het zou best kunnen dat het iets te maken heeft met de ongemakkelijke verhouding tussen de regisseur en de Italiaanse pers. Terwijl de rest van de wereld doorgaans onder de indruk was van Guadagnino’s debuut Io sono l’amore (I Am Love) werd de film in eigen land stevig aangepakt. En blijkbaar is het deze keer weer van dattum.

A Bigger Splash verdient die blinde haat echter allerminst. De regisseur haalde de inspiratie bij La piscine, een Franse klassieker met Alain Delon uit 1969, en vertaalde de intrige naar het Italiaanse eiland Pantelleria. Tilda Swinton speelt een muziekvedette die samen met haar veel jongere lief (Matthias Schoenaerts) terug op krachten komt. Van hun rust blijft nog weinig over wanneer een ex (Ralph Fiennes) onverwacht binnen springt met zijn verleidelijke dochter (Dakota Johnson) op sleeptouw.

A Bigger Splash is geen cinema die bij iedereen in de smaak zal vallen. Daarvoor haalt Guadagnino te veel bizarre visuele toeren uit en houdt hij de plot te cryptisch. Maar niemand kan ontkennen dat hij een aanstekelijk sfeertje bouwt en dat Ralph Fiennes met de film gaat lopen. Wat overigens niet afdoet van wat zijn tegenspelers presteren — Matthias Schoenaerts inclusief.

Blog 1 vind je hier!
Blog 2 vind je hier!
Blog 3 vind je hier!

@RubenNollet