Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

28.08.2014

Vertigo in Venetië: blog 2

door Ruben Nollet

Op een filmfestival komt een mens al eens iets te weten, zowel op het scherm als ernaast. Van de Oostenrijkse regisseur Ulrich Seidl weten we al langer dat hij graag een blik werpt op de onderbuik van zijn land. Denk maar aan het pittige Hundstage of de kleurrijke Paradies-trilogie. Met een unieke onderkoelde humor en een opmerkelijke neus voor strakke composities legt Seidl kantjes van zijn personages bloot die niet noodzakelijk het daglicht mogen zien.

Het is niet anders in de documentaire met de veelzeggende titel Im Keller (In de kelder), waar hij bij een aantal landgenoten op bezoek gaat en hen in hun kelderverdieping filmt. Soms komt hij uit bij Man bijt hond-achtige vignetjes, zoals een vrouw die in kartonnen dozen levensechte babypoppen bewaart en die er nu en dan uithaalt om te knuffelen of een man die aria’s zingt in zijn ondergrondse schietstand.

ulrich-seidl-im-keller_1408541420795115

Soms gaat het echter een paar stappen verder en krijgen we taferelen van een SM-slaaf die aan zijn borrelnootjes (enfin, het zijn stevige walnoten) omhoog getrokken wordt of van een koperblazer die zijn vrienden graag uitnodigt in een kamer vol nazi-memorabilia. Cinema zoals enkel Seidl die maakt, quoi!

Een andere openbaring volgde toen ik aan tafel aanschoof bij Sean Harris. De pezige Britse acteur staat bekend om zijn intensiteit en gedrevenheid, waar zijn collega’s zich ook niet altijd raad mee weten. Tijdens de opnames van Brighton Rock weigerde hij bijvoorbeeld om hoofdacteur Sam Riley te ontmoeten voor ze een belangrijke confrontatie gedraaid hadden.

“Hij is ook niet gemakkelijk in interviews,” werd ik gewaarschuwd, maar dat bleek best mee te vallen. Harris, die hier het drama The Goob komt voorstellen – een kruising tussen de Dardennes, Terrence Malick en Shane Meadows – is zeker geen grote prater, maar hij deed zijn best om overal eerlijk op te antwoorden.

10547293_325240100968628_2069244024699082720_o

Toen we het over filmliefde hadden, vertelde hij bijvoorbeeld dat hij als tiener vaak spijbelde om naar de bioscoop te gaan. En zijn voorkeur ging niet uit naar Star Wars en consorten maar naar MGM-klassiekers, musicals en komedies met Dean Martin en Jerry Lewis.

Maar de film die de grootste indruk op hem gemaakt heeft — “Ik heb dit nog aan niemand verteld,” voegde hij erbij — was Funny Girl met Barbra Streisand. Niet meteen wat je verwacht van een jongen uit het harde noordoosten van Engeland.

Herbeleef Dag 1 van het festival!

@RubenNollet