Wat de kwaliteiten van boekbewerkingen betreft, zijn en blijven de meningen verdeeld. Ook ten huize Vertigo. Naar aanleiding van de verfilming van Divergent vroegen we onze redacteurs wat ze nu eens écht goeie filmbewerkingen vonden en waar ze gekrulde tenen van kregen. De resultaten leveren je een blik in de geest van onze meest dierbare medewerkers.

Ruben Nollet mag de spits afbijten.

LOVE

Film: The Fly (1986) van David Cronenberg

Bron: het kortverhaal van George Langelaan

Formule-scifi opengetrokken tot een schokkend emotioneel en menselijk monsterverhaal.

https://www.youtube.com/watch?v=flGCik0MMKo

 

Films: The Lord of the Rings (2001-2003) van Peter Jackson

Bron: de boeken van J.R.R. Tolkien

Tolkiens fantasie was grenzeloos, maar zijn schrijfsels zijn bij momenten – laten we er geen doekjes om winden – strontvervelend. Daar past Jackson een mouw aan, met behulp van zijn effectenfabriekje WETA.

 

Film: Watership Down (1978) van Martin Rosen

Bron: het boek van Richard Adams

Op papier valt de konijnengruwel nog mee. Op het scherm komt de beestachtigheid pas echt tot leven. Rosen deed deze schokkende succesformule nog eens lichtjes over met Plague Dogs (1982), ook naar een boek van Richard Adams.

 

HATE

Film: Lolita (1997) van Adrian Lyne

Bron: het boek van Vladimir Nabokov

Van de Kubrick-versie (1962) ben ik eigenlijk ook geen fan (Kubrick en erotiek, dat gaat niet samen). Maar hij snapte tenminste dat Nabokovs boek ook duivels geestig is. Lyne houdt het bij zoetsappige romantiek. En dan te zeggen dat Jeremy Irons, de hoofdacteur uit de moderne versie, een geweldig audioboek heeft ingesproken van deze literaire klassieker.

https://www.youtube.com/watch?v=-NQSaZohsSI

 

Film: The Cat in the Hat (2003) van Bo Welch

Bron: het boek van Dr. Seuss

How the Grinch Stole Christmas (2000) was al een ramp, maar kon tenminste nog Jim Carrey voorleggen. The Cat in the Hat moet het doen met een mateloos irritante Mike Myers.

 

Film: Gulliver’s Travels (2010) van Rob Letterman

Bron: het boek van Jonathan Swift

Swifts roman is een satire, wat een zekere intelligentie veronderstelt. De Jack Black-versie mikt op domme Amerikanen. Dat hij vooral buiten Amerika scoorde, doet me huiveren.

 

@RubenNollet