De legende van de 47 ronin — voor de niet-ingewijden: samoerai die hun meester hebben verloren — werd in Japan alleen al meer dan een dozijn keer verfilmd en grijpt bovendien terug op een waargebeurde geschiedenis. Daar heeft regisseur Carl Rinsch echter weinig boodschap aan.

Zijn film vertoont nog weinig gelijkenissen met het oorspronkelijke verhaal, introduceert een volledig nieuw hoofdpersonage (Keanu Reeves) en vindt plaats in een sprookjesversie van Japan, waarin draken, heksen en demonen tot de realiteit behoren.

Net als zijn hoofdfiguur is 47 Ronin dus een beetje een bastaardkind, dat evenveel gemeen heeft met Japanse jidaigeki — samoeraifilms — als met een fantasy-epos als The Lord of the Rings. Het zorgt ervoor dat de film behoorlijk schizofreen aanvoelt en meer dan eens uit de bocht gaat. Waar Rinsch zich iets te enthousiast verliest in het etaleren van draken en vogelachtige mensen uit magische bossen, dringen lelijke computereffecten zich op en verliest de prent alle voeling met het samoeraigenre. Waar hij zich echter beperkt tot het in beeld zetten van kleine veldslagen, zelfmoordscènes en korte duellen, is de film straffer dan de vernietigende kritieken in de Verenigde Staten deden vermoeden.

Rinsch’ achtergrond ligt in de reclamewereld, wat zich vertaalt in een hang naar lelijke slow motioneffectjes en sensationele gimmicks. Zijn focus op spektakel en plezier is tegelijkertijd de grote sterkte en zwakte van de film. Het verhaaltje is flinterdun, de personages zijn stuk voor stuk eendimensionaal en protagonist Kai is zo kunstmatig in de plot verwerkt dat hij overbodig is — om nog niet te spreken over de zoveelste houten klaas-act van Reeves.

En toch laat Rinsch zien dat hij kan regisseren: de symmetrische beeldcomposities zorgen voor de juiste sfeer, en de snedig in bepaald gebrachte actiescènes leiden tot de nodige opwinding. Zodra de nogal lang uitgevallen eerste akte is afgewerkt en samoeraiaanvoerder Oishi (Hiroyuki Sanada) het heft in handen neemt, komt 47 Ronin op kruissnelheid, om te eindigen in een strak geregisseerde climax — al had de heks van dienst (Rinko Kikuchi) daarin een kleiner aandeel mogen krijgen. Het toont eens te meer aan dat de mix tussen samoeraifilm en fantasy-flick niet altijd even fijn is afgemeten.

47 Ronin wankelt van begin tot eind op het slappe koord tussen een gebrek aan goede smaak en een tongue-in-cheek voorliefde voor slechte smaak. Het evenwicht is compleet zoek, maar het eindresultaat is veel entertainender dan je zou durven vermoeden.

»  KLAP
Met behoorlijk wat aandacht voor foute fantasy en B-filmspektakel, doet 47 Ronin weinig eer aan de Japanse drama’s waar hij de verhaalstof aan ontleent, maar voor wie zo’n combinatie wel ziet zitten, is dit een aanrader. Een cultfilm in wording!

Regie Carl Rinsch
Cast Keanu Reeves, Hiroyuki Sanada, Rinko Kikuchi
Speelduur 1u58
Vanaf 2 april in de bioscoop

@Ewoud51