Het is ongelofelijk hoe het westerngenre blijft overleven. Oké, de hoogdagen van de cowboyfilms zijn al lang voorbij, maar telkens je denkt dat je de filmsoort voorgoed kan begraven, duikt er plots een nieuw Wilde Westen-avontuur op. Binnenkort kunnen we naar The Hateful Eight en The Revenant, maar eerst is het de beurt aan het eigenzinnige Slow West, waarmee debuterend regisseur John Maclean als een volleerde poppenspeler de Amerikaanse westerniconografie gezwind naar zijn hand zet.

De film belicht de jonge Schot Jay Canvendish (Kodi-Smith McPhee) die naar Amerika is getrokken om de vrouw van zijn leven terug te vinden. Toch is het iele ventje niet opgewassen tegen de ruige wereld van het Westen. Tijdens een aanval van enkele bandieten wordt hij gered door de sinistere premiejager Silas Selleck (Michael Fassbender). Hij huurt hem in als bescherming en samen gaan ze op zoek naar het grietje dat het hart van Jay heeft gestolen. Maar is Silas wel te vertrouwen?

Op zich doet cineast Maclean weinig nieuwe dingen met de bekende elementen die het westerngenre in de aanbieding heeft. Het zijn vooral de instrumenten die hij toepast om het verhaal te vertellen die van iets klassieks iets opmerkelijk modern maken. Nieuw-Zeeland werd gebruikt als decor om dienst te doen als het oude Amerika, de cast – met Fassie als uitschieter – is opgebouwd uit een verzameling internationale topacteurs en de plot is opvallend actueel dankzij het aanwezige migratie-aspect.

Daarnaast bracht de regie de afgelopen maanden ook heel wat terechte vergelijkingen met de gebroeders Coen met zich mee. De humor en de dialogen laveren tussen zwartgallige fratsen en absurdisme, terwijl de wereld die Maclean schetst gevuld is met zonderlinge figuren die te pas en te onpas vanachter en struik opduiken. Om nog maar te zwijgen over twee zeer knap ingeblikte scènes die het traditionele uit de weg gaan en je wakker schudden met memorabele geweldsuitbarstingen.

Slow West zorgt voor een korte, entertainende en efficiënte filmervaring, maar een grote western wordt het nooit. Daarvoor blijven de personages iets te oppervlakkig, is het verhaaltje te lijnrecht en blijft het veel te weinig aan je ribben kleven. Het is een film van momenten, maar als geheel schiet de productie vaak te kort. Als je een bondige en daadkrachtige topwestern wil met een simpele premisse, dan raden we je eerder The Ox-Bow Incident (1943) aan.

 >>KLAP

Regisseur John Maclean zette zich voor zijn eerste langspeler in het zadel om een eigenzinnige western in te blikken waarin de genreconventies op speelse wijze op het witte doek worden getoverd. De subversieve aanpak doet denken aan Dead Man van Jim Jarmusch en True Grit van de Coens.

Regie John Maclean
Cast Michael Fassbender, Kodi Smit-McPhee
Speelduur 1u24
Vanaf 18 november in de bioscoop

@TheJimeister