Wham, bam, thank you, ma’am!

Hier is ie dan: de blockbuster waar we allemaal op zaten te wachten. Ja, zelfs zij die niet begrijpen wat the big deal nu eigenlijk is, zullen verbaasd opkijken als ze merken dat een comicfilm waarbij vrouwen voor en achter de camera centraal stonden even heldhaftig als broodnodig zomerentertainment blijkt te zijn.

Ik behoorde tot een variant op dat kamp. Eind jaren negentig, begin jaren nul was ik verslaafd aan Buffy the Vampire Slayer, een tv-reeks die op verschillende vlakken baanbrekend was – een lijk met open ogen, een lesbische beste vriendin, etc. – maar die vooral bewees dat ook vrouwen kick-ass actiehelden kunnen zijn.

Toch betrapte ik me erop dat ik na enkele minuten Wonder Woman met een hemelsbrede glimlach naar het witte doek zat te kijken. Het doet iets  met een mens om dingen te zien die zij of hij nog maar zelden zag, en dat was hier duidelijk het geval. Of zag jij op het witte doek al vaker mythische oorden als Themyscira passeren, een voor de mensheid verborgen eiland waar de Amazone-krijgsters zich dag in, dag uit voorbereiden op een of andere onafwendbare strijd?

Enter Diana, het jonge dochtertje van de koningin. Zij wil koste wat kost meedoen aan de intensieve trainingen, maar moederlief wil haar vooral weghouden van al het geweld. Het is een vroege scène waarin het kind van haar oppas wegloopt om aan de zijlijn allerlei brutale moves na te bootsen, die mij deed beseffen dat ik helemaal verkocht was. En dat gevoel ebde nooit meer.

Regisseuse Patty Jenkins, die jaren terug het Charlize Theron-Oscardrama Monster maakte, en hoofdactrice Gal Gadot, bekend van de Fast & Furious-franchise, bewijzen zonder verpinken dat ook vrouwen dit soort popcornentertainment kunnen maken. Maar dan wel met dat ietsje meer!

In tegenstelling tot de übermensch-waanzin van Zack Snyder in Batman v Superman: Dawn of Justice krijg je hier een film met een kloppend hart, over een kloppend hart. Want Diana aka Wonder Woman is een personage dat in de eerste plaats slachtoffers willen redden en minder geïnteresseerd is in het afstraffen van de slechteriken – hart boven hard, quoi!

Het zou een leugen zijn om te schrijven dat Wonder Woman de Beste Film Ooit is. Daarvoor speelt het druilerige digitale jasje waarin het DC-filmuniversum sinds Man of Steel gehuld gaat het geheel teveel parten, en wordt er niet voldoende afgeweken van de typische superheldenfilmstructuur.

Dat zowel die elementen als de – spoiler alert – finale daden van Chris Pines mannelijke hoofdpersonage eens te meer onderlijnen dat de houdbaarheidsdatum van het patriarchaat ver gepasseerd is, doet geloven dat ook de future van de blockbuster female is.

Wat een wonder, die Wonder Woman!

>>KLAP
Neem de pulpy period fun van Captain America: The First Avenger, voeg daar een stevige geut girlpower aan toe en laat hoofdactrice Gal Gadot de pannen van het dak spelen, en je krijgt deze superheldenfilm die een o zo mannelijk genre nieuw leven inblaast.

Regie Patty Jenkins
Cast Gal Gadot, Robin Wright, Connie Nielsen
Speelduur 2u21
Vanaf 21 juni in de bioscoop