Voor een keer hoeft er geen discussie te zijn. De Golden Globe voor beste film, categorie drama, ging terecht naar Three Billboards Outside Ebbing, Missouri van de Ier Martin McDonagh (In Bruges, Seven Psychopaths). Mogelijk krijgt deze zwarte komedie straks ook nog de Oscar voor de beste film. Waarom is dat zo terecht? Omdat de film onvoorspelbaar, geestig en fris aanvoelt, drie kwaliteiten die je maar zelden samen in één film aantreft.

De film begint met een geweldige premisse. Mildred Hayes (France McDormand) is een oudere gescheiden vrouw die treurt over haar tienerdochter die zeven maanden eerder verkracht en vermoord werd door een onbekende dader. Omdat de politie haar te laks lijkt, huurt ze drie reclameborden waarop ze plaatselijke politiechef Willoughby (Woody Harrelson) provoceert. Dat valt niet in goede aarde. Vooral niet bij Jason Dixon (Sam Rockwell), een racistische en seksistische agent die een hekel heeft aan vrouwen die geen respect tonen voor mannelijke autoriteit.

Zoals in In Bruges en Seven Psychopaths weet McDonagh heel goed hoe hij genres moet mixen en klassieke narratieve structuren kan omzeilen. Maar deze keer lijkt hij zichzelf te overtreffen. Tot voor kort was hij in de ogen van Hollywood een nobody uit Ierland met een scherpe pen. Het grootste deel van het publiek en heel wat mensen van de pers – we houden de toneelstukken van McDonagh hier buiten beschouwing – hielden niet van zijn films. Die waren immers te onvoorspelbaar, te gek, te onsympathiek en te weinig in de lijn van de axioma’s van scriptgoeroes zoals Robert McKee en Syd Field. Maar hier heeft McDonagh zijn aanpak geperfectioneerd, waardoor alle bezwaren wegvallen.

Veel heeft te maken met Mildred, het centrale personage dat door Frances McDormand als een anti-Marge (uit Fargo) wordt gespeeld. Je gelooft in haar kracht en vastberadenheid omdat je de gefrustreerde en angstige moeder in haar voelt. Ze is een droompersonage dat je overal zou volgen omdat je het helemaal eens bent met haar queeste. Daarnaast voelt Mildred ook aan als een van de vele vrouwen die door de mannen die het in deze maatschappij voor het zeggen hebben het zwijgen wordt opgelegd. Jawel, Three Billboards Outside Ebbing, Missouri past helemaal binnen het MeToo-tijdperk.

McDonagh geeft aan zijn feministische zwarte komedie nog iets extra waardoor alles helemaal in de plooien valt. Hij maakt van Mildred absoluut geen heilige, veroordeelt racist Dixon geenszins en benadrukt de aanvankelijk minder zichtbare menselijkheid van politiechef Willoughby. En dan schudt McDonagh de kaarten nog maar eens door mekaar, waardoor alle mogelijke slotscènes die je als kijker anticipeert als sneeuw onder de zon verdwijnen.

Three Billboards Outside Ebbing, Missouri is eigenlijk een enigma. Op papier heeft de film alles om uitgespuwd te worden. Het verhaal zou niet mogen werken, als je je tenminste vastklampt aan de regeltjes. Maar McDonagh heeft het via zijn keuze van verhaal, toon en casting zo slim gespeeld dat hij het bijna onmogelijke heeft verwezenlijkt: een quasi perfecte film die er op alle vlakken onaf uitziet.

Mensen, ga gewoon zien. Als je dit jaar naar één film toekan, laat het dan deze zijn.

>>Klap

De Ierse schrijver en regisseur Martin McDonagh overtreft zichzelf met deze zwarte komedie over een gefrustreerde moeder die machopolitiemannen provoceert omdat ze nog steeds geen spoor hebben van de moordenaar van haar dochter. Frances McDormand vertolkt de moeder als de antipode van Marge uit het verwante Fargo.

Regie Martin McDonagh
Cast Frances McDormand, Woody Harrelson, Sam Rockwell
Speelduur 1u55
Vanaf 10 januari in de bioscoop