Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

03.01.2018

Recensie The Greatest Showman

door Chris Craps

Phineas Taylor Barnum (1810-1891) en zijn Barnum & Bailey Circus zijn niet weg te denken uit de Amerikaanse cultuur. Barnum staat immers symbool voor de American Dream en het spectaculairste in de Amerikaanse showbusiness. Het is geen toeval dat Cecille B. DeMille in Barnum een zielsverwant zag toen hij The Greatest Show on Earth (1952) maakte. Wat nog ontbrak, was Barnum als ster van een traditionele Hollywoodmusical. Maar Hugh Jackman, een acteur met veel musicalervaring, begon er in 2009 over te dromen, met 9 jaar later The Greatest Showman als resultaat.

Scenaristen Bill Condon (Chicago) en Jenny Bicks (Sex and the City) injecteerden het leven van Barnum met veel fantasie. De film begint in het New York van midden 19e eeuw. Barnum (Jackman) gebruikt de eigendomsakte van een reeks (gezonken) schepen om een lening te bekomen. Met het geld start hij een rariteitenmuseum en later een circus waarin een vrouw met een baard, een reus, een dwerg, Siamese tweelingen, clowns en trapeze-artiesten onderdak vinden. Maar niet iedereen toont zich even enthousiast over deze freak show.

De echte Barnum zou waarschijnlijk heel blij zijn geweest met de manier waarop hij hier wordt voorgesteld. Dat wil zeggen, als visionair, antiracistisch kunstenaar en oprechte family man die er heel moderne ideeën op nahield. In werkelijkheid was Barnum een opportunist die mensen en dieren exploiteerde om er flink aan te verdienen. Maar in een traditionele musical moet nu eenmaal alles door een roze bril worden bekeken en dient de protagonist geïdealiseerd worden.

Onder leiding van debuterend regisseur en visuele effecten-specialist Michael Gracey werd The Greatest Showman een groots opgezette muzikale circusattractie én een show vol speciale effecten. Het ziet er allemaal zwierig en exuberant uit, maar er zijn momenten waarop het ronduit fake overkomt. Wanneer Rebecca Ferguson haar nachtegalenstem laat weerklinken, is dat overduidelijk niet haar stem. En sommige dansnummers zijn zo gemonteerd dat het vermoeden rijst dat er verschillende probeersels gecombineerd zijn.

Al bij al is The Greatest Showman – gelukkig maar – geen Les Misérables of Hello Dolly. De film heeft zeker de energie van een Chicago en een Hair, maar mist de oprechtheid en de legendarische songs van een West Side Story of een Cabaret.

Niet slecht, maar ver van de greatest.

>>Klap

De Australische visuele effecten-specialist Michael Gracey maakt zijn regiedebuut met een muzikale biopic gebaseerd op het leven van circusbaron P.T. Barnum. Een flitsende mix van The Greatest Show on Earth en Moulin Rouge!, gedragen door Hugh Jackman.

Regie Michael Gracey
Cast Hugh Jackman, Zac Efron, Michelle Williams
Speelduur 1u45
Vanaf 3 januari in de bioscoop