Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

09.11.2021

Recensie-telex: Ballad of a White Cow, Aline: The Voice of Love & Tre piano

door Chris Craps

Ballad of a White Cow

Wanneer je in Iran als vrouw gerechtigheid zoekt, raak je nergens. Dat is de conclusie van regisseurs Behtash Sanaeeha en Maryam Moqadam op het einde van deze morele vertelling.

Het hoofdpersonage Mina (coregisseuse Maryam Moqadam) krijgt immers geen excuses van de rechters wanneer blijkt dat haar geëxecuteerde echtgenoot onschuldig was. Het enige wat ze aangeboden wordt is bloedgeld, maar daar wil haar schoonfamilie ook een deel van. Wanneer dan een barmhartige Samaritaan opduikt, gelooft Mina ietwat naïef in het altruïsme van sommige Iraanse mannen.

Ballad of a White Cow is een strak verteld drama – met een vernuftige verschuiving van het vertelperspectief – over hoe geld, reputatie en mannelijk gezag de alleenstaande vrouw in de Iraanse maatschappij in het isolement duwt. De vertolking van Moqadam verdient alle lof. Op het niveau van de beste films van Asghar Farhadi.

Regie Behtash Sanaeeha & Maryam Moqadam
Cast Maryam Moqadam, Alireza Sani Far, Pouria Rahimi
Speelduur 1u45
Vanaf 10 november in de bioscoop

 

Aline: The Voice of Love

Een fictiefilm over het leven van de Canadese superster Céline Dion lijkt op het eerste geen verplichte kost, maar de Franse regisseuse Valérie Lemercier verrast door een potentieel clichématige biopic om te buigen naar een lichte komedie.

Het is al lachen geblazen vanaf het begin in het Quebec van de jaren zestig wanneer de ouders van Céline – in de film heet ze dus Aline –na hun zesde kind besluiten dat het genoeg is geweest… en dan arriveert nummer veertien. Aline blijkt de meest getalenteerde zangeres van de muzikale familie. Met de steun van haar manager transformeert ze van lelijk eendje tot podiumgodin en schopt ze het mettertijd tot superster.

Lemercier bewijst dat een biopic geen heftig drama vol verslavingen en andere tragische toestanden hoeft te zijn. Ze weet bovendien de heel specifiek Frans-Canadese humor te vatten. Het meest verrassende is echter haar vertolking, want op haar 57e zet ze Aline/Céline van leeftijden 12 tot 50 zeer geloofwaardig neer.

Regie Valérie Lemercier
Cast Valérie Lemercier, Sylvain Marcel, Danielle Fichaud
Speelduur 2u03
Vanaf 10 november in de bioscoop

 

Tre piani

De Italiaanse regisseur Nanni Moretti vertaalt Eshkol Nevo’s Israëlische bestseller naar het grote scherm alsof het een typische Italiaanse soap is – maar dan wel eentje die zich vlot laat bekijken.

Alles begint met een aanrijding en een auto die zich in het gelijkvloers van een flatgebouw boort. De dader is de losgeslagen zoon (Alessandro Sperduti) van een rechter (Moretti zelf) die in een van de flats woont. Terwijl we hun desintegrerende relatie volgen, zijn we in hetzelfde gebouw getuige van een jonge vrouw die haar veel oudere buurman verleidt en van een vrouw die leeft met een meestal afwezige echtgenoot.

De verhalen spelen zich af over een lange periode, maar Moretti perst ze samen in twee uur. Misschien had hij een miniserie moeten maken, want de tijdsprongen zijn soms wat abrupt. Bovendien heeft de ‘cinema’ van Moretti op visueel vlak nooit veel voorgesteld. Te bekijken als leuke soap zonder meer.

Regie Nanni Moretti
Cast Margherita Buy, Riccardo Scamarcio, Alba Rohrwacher
Speelduur 1u59
Vanaf 10 november in de bioscoop