Je kunt het alleen maar toejuichen dat Solaris, de sciencefictionklassieker van Andrei Tarkovski uit 1972, in een digitaal gerestaureerde versie heruitgebracht wordt in de zalen. De resterende pelliculekopijen waren in zo’n erbarmelijke staat dat ze de film er oubollig en goedkoop deden uitzien. De versie die je nu kunt zien, geeft Solaris een uitnodigende moderne glans.

Hoewel de lange speelduur van bijna drie uur een obstakel kan zijn voor de moderne bioscoopganger, blijkt Solaris inhoudelijk een stuk toegankelijker geworden. Het hedendaagse publiek kan immers beter om met complexe scenario’s en Solaris inspireerde genoeg Hollywoodfilms (Blade Runner, The Matrix, Annihilation…) om als bron herkend te worden.

Hoofdpersonage is Kelvin (Donatas Banionis), een psyscholoog die naar een ruimtestation wordt gestuurd dat in een baan rond de planeet Solaris draait. Daar moet hij onderzoeken waarom de bemanningsleden zich vreemd gedragen en sommigen onder hen zelfs zelfmoord pleegden. Kelvin wordt zelf het slachtoffer van het fenomeen dat zich voordoet, want plots staat zijn overleden vrouw voor zijn neus. Een hallucinatie? Spelen buitenaardse krachten een spelletje met Kelvin? Of wordt hij simpelweg gek?

Hoewel het verhaal van de auteur Stanislaw Lem relatief makkelijk te volgen is, komt de film na 48 jaar nog steeds heel bizar over. Tarkovski deed in zijn regie zowat alles om een ongemakkelijke droomsfeer te scheppen en in het midden te laten of de werkelijkheid van Kelvin ook echt de realiteit is. Op het einde van de film weet je trouwens niet waar Kelvin zich op dat moment bevindt.

Anno 2019 voelt Solaris meer dan ooit aan als een een reactie op 2001: A Space Odyssey. Tarkovski was niet bepaald enthousiast over het meesterwerk van Stanley Kubrick en vond dat het scifigenre nog te veel in een technologisch keurslijf vastzat. De waarheid is dat Solaris en 2001 perfect naast mekaar kunnen staan en nu te boek staan als de grootste sciencefictionfilms van de 20e eeuw.

>>Klap

Deze vernieuwende sciencefictionfilm van de Rus Andrei Tarksovki, gebaseerd op de literaire klassieker van Stanislaw Lem, is een antwoord op 2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick. Centraal staat wat er gebeurt met een psycholoog wanneer deze in contact komt met buitenaardse krachten. De Bergman-versie van Close Encounters of the Third Kind.

Regie Andrei Tarkovski
Cast Donatas Banionis, Nataya Bodarchuk, Jüri Järvet
Speelduur 2u46
Vanaf 31 juli in de bioscoop