Na het enorme succes van de Lego-films kon Playmobil onmogelijk achterblijven. Maar je moet een wel heel sterk concept hebben om een vermakelijke film te maken over levenloos speelgoed.. En dat heeft het Playmobil: The Movie niet.

De film start met een live-action-gedeelte waarin we kennismaken met de achttienjarige Marla (Anya Taylor-Joy) en haar broertje Charlie. Tot groot ongenoegen van Charlie heeft Marla na de dood van hun ouders haar jeugdige emoties opgeborgen. Wanneer het andermaal tussen hen botst, vlucht Charlie naar een festivalpaleis waar een Playmobil-evenement georganiseerd wordt. Marla gaat op zoek naar haar broer en samen belanden ze in een magisch universum waar ze in Playmobil-figuurtjes veranderen.

Het interessante aan die wereld is dat – meer nog dan in de Lego-films – holbewoners, Romeinen, cowboys, bouwvakkers en 007-klonen slechts een paar meter hoeven te lopen om elkaar te ontmoeten. Die grenzeloosheid helpt de verveling wat te doorbreken, maar na drie kwartier begin je toch de fluwelen bekleding van je bioscoopstoel te bestuderen.

Waarom werkte de eerste Lego-films dan wel? Simpel: satire. In Playmobil: The Movie ontbreekt het aan een dergelijke insteek. Bond parodiëren is anno 2019 eerder vermoeiend dan vermakelijk en westernclichés zet je al lang niet meer in hun hemd met een paar flauwe grappen.

Bovendien hebben de Playmobil-figuurtjes nog minder expressieve gezichten hebben dan Keanu Reeves. De Lego-films losten dat slim op met een rollercoaster van Naked Gun-achtige gags, inside jokes en een massa filmreferenties, waardoor je geen seconde stilstond bij de stijfheid van de figuurtjes.

Uiteindelijk mikt Playmobil net zoals met haar speelgoed op jongere toeschouwers dan de Lego-fans, maar vertikt men tegelijk om voluit die kaart te trekken. Regisseur Lino DiSilva houdt te veel rekening met de ouders, die ook op hun honger blijven zitten.

Voor de Playmobil: The Sequel zal men hogere eisen moeten stellen of misschien een meer experimentele richting uitgaan. Er zit immers een tegenstrijdigheid in het vertalen van Playmobil naar het witte doek. Het speelgoed wil de fantasie van kinderen stimuleren. Maar kun je dat rijmen met het keurslijf van klassieke narratieve cinema?

>>Klap                                                                                                              

In navolging van Lego zoekt Playmobil het zilveren scherm op. In hun eerste komedie raken een broer en zijn zus als Playmobil-figuurtjes gevangen in een wereld waar 007, cowboys, Romeinen en bouwvakkers niet al te harmonisch samenleven. Een kinderlijke mix van Time Bandits, Blazing Saddles, Austin Powersen Spartacus.

Regie Lino DiSalvo£
Cast Anya Taylor-Joy, Jim Gaffigan, Daniel Radcliffe
Speelduur 1u39
Vanaf 7 augustus in de bioscoop