‘Wat heb ik hier nog verloren behalve herinneringen aan een beter leven?’

Aan het begin van Nomadland komt hoofdfiguur Fern, een vrouw van in de vijftig, tot die harde conclusie. Haar man is al een tijdje overleden en het stadje waar ze samen hun leven opgebouwd hadden, is na de sluiting van de lokale fabriek in elkaar gestuikt. Dus verkoopt Fern haar inboedel, koopt een camper en trekt het weidse Amerika in, net zoals een groeiende groep moderne nomaden.

Toen hoofdactrice Frances McDormand het non-fictieboek Nomadland van Jessica Bruder las, werd ze zo smoorverliefd op de authentieke personages dat ze meteen de filmrechten kocht. Met Chloé Zhao vond ze een getalenteerde regisseur die die liefde overduidelijk deelt. De film is een langgerekte ode aan de eenvoudige menselijkheid van de figuren die passeren en de samenhorigheid die hen kenmerkt.

Zhao verbindt die puurheid onlosmakelijk aan de omgeving door de – buiten McDormand en David Strathairn – echte nomaden steevast te kaderen in indrukwekkende natuur. Elk shot is een schilderij, zonder één moment artificieel of beredeneerd aan te voelen. Het is dan ook niet zo moeilijk om te snappen waarom Nomadland de Gouden Leeuw kreeg op het festival van Venetië en de (relatief) grote winnaar was van de Oscars.

Toch is er iets wat als een graat in de keel blijft steken, een kiezel in een sandaal die voor de rest zeer comfortabel zit. In hun drang om warmte en menslievendheid van de nomadenwereld in de verf te zetten, borstelen Zhao en McDormand (die ook producente was) de minder fraaie kanten van het verhaal wel heel vlotjes onder het tapijt.

Bruder gaf haar boek niet toevallig de ondertitel Surviving America in the Twenty-First Century. Ze verwijst daarbij onder meer naar de ronduit schandalige manier waarop bedrijven als Amazon de nomaden uitbuiten. Als de film dan scènes inlast waar McDormand met een gelukzalige glimlach om de lippen door een Amazon-magazijn wandelt en naar haar collega’s wuift, hebben die bedenkelijk weinig uitstaans met de verhalen over pisflessen en verzwegen ongevallen waarover Bruder bericht.

Klap 

The Rider-cineast Chloé Zhao regisseert Frances McDormand in dit ingetogen, met drie Oscars bekroonde drama over een vrouw die haar leven achter zich laat om rond te trekken in een camper. Herinnert aan Into the Wild.

Regie Chloé Zhao
Cast Frances McDormand, David Strathairn, Linda May
Speelduur 1u47
Vanaf 9 juni in de bioscoop