Blijkbaar is het hedendaagse publiek bioscoopbewerkingen van de boeken van Agatha Christie nog niet beu, want deze nieuwe adaptatie van Murder on the Orient Express van en met Kenneth Branagh scoorde zowel in de VS als in Groot-Brittannië. Dat is enigszins verwonderlijk, want de thrillers van de geestelijke moeder van Hercule Poirot en Miss Marple zijn voor een modern publiek eerder traag én praatziek. Bovendien is dit specifieke verhaal zo bekend dat heel wat kijkers ondertussen weten wie de dader is.

Murder on the Orient Express bevat een typische Agatha Christie-set-up: op de beroemde luxetrein die vertrekt in Istanbul en stopt in Calais wordt een moord gepleegd. Gelukkig is de Belgische detective Hercule Poirot aan boord. Hij krijgt dankzij een sneeuwlawine, die de trein tijdelijk tot stilstand dwingt, de nodige tijd om de twaalf verdachte passagiers te ondervragen en uit te vissen wie de moordenaar is.

Fans van traditionele thrillers zullen aan hun trekken komen. Maar de beperkingen van de locatie is een stevige hindernis voor het behouden van de spanning – dat ondervond zelfs de grote Sidney Lumet met zijn seventies-bioscoopversie. Branagh probeert die monotonie te doorbreken met de hulp van de nodige digitale effecten. De camera cirkelt Polar Express-gewijs langs en rond de trein terwijl die besneeuwde berglandschappen doorklieft. En als we dan toch in de treincoupés blijven, vindt Branagh genoeg montagetrucjes om er wat vaart achter te zetten.

Waar de versies van Branagh en die van Lumet wel gelijklopen, is de sterrencast. Zoals in de film uit 1974 werden voor de nieuwe bewerking heel grote namen gerekruteerd. Johnny Depp, Judi Dench, Willem Dafoe, Michelle Pfeiffer, Penèlope Cruz, Derek Jacobi en Daisy Ridley passeren allemaal de revue, zoals jaren geleden Richard Widmark, Lauren Bacall, Sean Connery, Ingrid Bergman, Michael York, Jacqueline Bisset, Vanessa Redgrave en Anthony Perkins. Zo’n enorme cast blaast de whodunit op tot een event movie waarbij de glamour van de sterren het gebrek aan fysieke actie moet compenseren.

Branagh geeft de film weliswaar een persoonlijke draai, wat Christie-puristen hem misschien kwalijk zullen nemen. Vooral het personage van Poirot krijgt een make-over. Branagh blijft ver weg van de fatterige David Suchet, de karikaturale Peter Ustinov en de misantropische Albert Finney. Hij injecteertczijn Poirot met een flinke dosis – hoe kan het ook anders – Shakespeare.

De Belgische speurder lijkt opgescheept met dezelfde problemen als Hamlet. Hij is een melancholische moralist die het moeilijk heeft met de schemerzone tussen goed en kwaad en enorm twijfelt over zijn finaal oordeel. De cineast gaat daarin heel ver. In de finale wekt hij via een herschepping van Da Vinci’s Het laatste avondmaal de indruk dat zijn Poirot min of meer een apocalyptisch visioen heeft en zijn speech is net geen to be or to be-monoloog.

Maar uiteindelijk kunnen Branaghs bijdrage, de topcast en de CGI-ingrepen de inherente saaiheid van het verhaal niet helemaal wegnemen. Vandaar: een luxueuze boemel.

Klap

43 jaar na de verfilming van Sidney Lumet cast regisseur Kenneth Branagh zichzelf als meesterdetective Hercule Poirot in deze nieuwe adaptatie van de beroemde Agatha Christie-thriller een moord op de Orient Express oplost. Met een cast om u tegen te zeggen.

Regie Kenneth Branagh
Cast Kenneth Branagh, Johnny Depp, Michelle Pfeiffer
Speelduur 1u54
Vanaf 6 december in de bioscoop