Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

27.03.2020

Recensie Jumbo

door Ruben Nollet

Een vrouw wordt verliefd op een voorwerp, komt op die manier volledig aan haar trekken en treedt finaal ook met haar anorganische geliefde in het huwelijk. Het idee klinkt vergezocht, maar staat wel degelijk met beide voeten in de werkelijkheid. De Belgische regisseur Zoé Wittock vond de inspiratie voor haar eerste langspeelfilm bij de Française Erika Eiffel, die die familienaam aannam toen ze de beroemde toren tot haar wettige echtgenoot nam.

Daar zit absoluut een fascinerende film in over de grenzen van verliefdheid, het belang van conventies in relaties en de vraag of anderen überhaupt het recht hebben om te beslissen wat al dan niet laakbaar is als het om de liefde gaat. Die thema’s zijn per definitie glad ijs, maar Jumbo weet niet goed hij zich moet gedragen als hij eenmaal zijn schaatsen heeft aangebonden.

Het hoofdpersonage heet Jeanne en ze verdient haar brood door ’s nachts het pretpark Plopsa Coo (aan de watervallen) schoon te maken. De eenzame job ligt haar prima, want ze houdt niet van sociale contacten. Het is ook daar dat ze liefde van haar leven ontmoet, in de vorm van een nieuwe attractie die met blinkende lichtjes karretjes in het rond zwiert. Jeanne doopt het toestel Jumbo en er ontstaat een eigenaardige verstandhouding, die misschien zelfs wederzijds is. 

Laten we wel wezen, Jumbo is geen complete mislukking. Noémie Merlant (bekend van Portrait de la jeune fille en feu) tilt haar hoofdpersonage ver boven de eendimensionale autist die Jeanne had kunnen zijn. Bovendien laat Wittock nu en dan staaltjes van visueel talent zien, met name in de scènes waar Jeanne en Jumbo elkaar het hof maken.

Het probleem is alleen dat Wittock met alle geweld een breed publiek wil aanspreken met haar ongewone verhaal, maar niet weet hoe ze dat precies moet aanpakken. Ze heeft er dan maar een sprookje van gemaakt en daar horen volgens haar helaas ook gruwelijk clichématige nevenfiguren en een kleffe moraal bij.

>>Klap 

Sprookjesachtig drama over een teruggetrokken jonge vrouw die gevoelens ontwikkelt voor een attractie in het pretpark waar ze ’s nachts schoonmaakt. In haar eerste langspeelfilm zoekt de Brusselse cineaste Zoé Wittock uitdagend terrein op à la Crash en Under the Skin.

Regie Zoé Wittock
Cast Noémie Merlant, Emmanuelle Bercot, Sam Louwyck
Speelduur 1u33