Net zoals het door Spike Lee gehate Driving Miss Daisy gaat Green Book over een zwarte en een blanke wiens stroeve relatie gaandeweg transformeert in een warme vriendschap. Het is het soort film waar je onmiddellijk voor valt, maar waar je achteraf wel enkele vraagtekens bij moet plaatsen.

1962. De Italo-Amerikaanse buitenwipper Frank Vallelonga alias Tony Lip (Viggo Mortensen) zit tijdelijk zonder werk en aanvaardt de job van chauffeur voor de vermaarde zwarte pianist Don ‘Doc’ Shirley (Mahershala Ali) die acht weken lang in de Deep South op tournee gaat.

De twee mannen kunnen niet meer verschillen. Lip groeide op in de straten, heeft een grote mond en vindt zwarten vies. Shirley is een snobistische intellectueel die neerkijkt op volkse types. Tijdens hun trip leren ze mekaar echter beter kennen.

Green Book hapt lekker weg, zoals het de betere popcornfilm betaamt. Het spel van Mortensen en Ali is zo heerlijk dat je ademloos zit toe te kijken. Bovendien moet je bij momenten lachen met de komische situaties, om daarna te huiveren met het racisme dat plots de revue passeert.

Maar de kritiek op deze ‘ernstige’ film van Dumb and Dumber-regisseur Peter Farrelly valt best te begrijpen. Dat het scenario een loopje neemt met de werkelijkheid, kun je nog met de mantel der liefde bedekken. Dat de film gedateerde genreregels volgt, is problematischer.

Green Book is bedoeld als een buddy comedy met elementen die je ook terugvindt in het voorgenoemde Driving Miss Daisy­­.  Shirley is een excentriekeling zoals het personage van Jessica Tandy dat was in de gewraakte Oscarwinnaar. Frank is dan weer net zoals Morgan Freemans gedienstige chauffeur een eenvoudige ziel die op een minimum van tijd tot inzicht komt.

Het is in dit Moonlight-tijdperk begrijpelijk dat een ultraklassieke genrefilm over racisme in de VS moeilijk ligt. Zeker wanneer een blanke de hoofdrol speelt, een blanke als regisseur fungeerde en het gruwelijke racisme in de Deep South afgezwakt werd.

Het heeft echter weinig zin om Green Book een label op te plakken dat er niet bij past. Dit is geen verfijnde indie die bedolven moet worden met Oscars, maar een ontspannende Hollywoodtragikomedie voor een breed publiek.

Benieuwd wat Spike ervan vindt!

>>Klap

Komediespecialist Peter Farrelly gaat het tragikomische pad op met dit drama rond de zwarte pianist Don Shirley die in 1962 de Italo-Amerikaanse buitenwipper Frank Vallelonga als chauffeur inhuurt voor een concerttournee in de Deep South. Het spel tussen Viggo Mortensen en Mahershala Ali knalt van het doek in deze Driving Miss Daisy meets Rain Man.

RegiePeter Farrelly
Cast Viggo Mortensen, Mahershala Ali, Linda Cardellini
Speelduur 2u10
Vanaf 30 januari in de bioscoop