Waarom is Climax de beste film van Gaspar Noé tot nu toe? Omdat de Franse Argentijn in het verleden slechts één heel straffe, maar tegelijk problematische film afleverde. Hoe origineel en fascinerend Irréversible ook was, omwille van het misselijkmakende geweld is het quasi onmogelijk om hem een tweede keer te bekijken. Climax fascineert eveneens, maar in tegenstelling tot Irréversible heb je zin om hem onmiddellijk opnieuw bekijken.

Het verhaaltje is poepsimpel, maar steunt op een geweldig idee. Een hiphopdansgezelschap houdt in een afgelegen school een feestje. Wat de aanwezigen niet weten, is dat iemand lsd in de sangria heeft gedaan. Gaandeweg beginnen ze te beseffen dat ze zich niet meer kunnen beheersen. Paranoia, angst, ongeremde seksuele driften, hysterie en agressie vieren hoogtij en leiden tot chaos, ongelukken en zelfs moord.

De eerder beperkte plot, dat een hallucinogene draai geeft aan Agatha Christie’s And Then There Were None, biedt aan Noé en zijn Belgische director of photography Benoît Debie de kans om het onderbewuste van hun personages bloot te leggen en te exploreren met virtuoze camerapirouettes.

Climax heeft echter één klein probleem: hij begint met een climax. Tijdens het eerste kwartier voert het ensemble een van de knapste choreografieën uit de recente filmgeschiedenis uit. Het optreden lijkt wel een sexy punkvariant op een Pina Bausch-creatie. Ze blijft nog lang door je hoofd spoken omdat choreografie, beeldvoering en muziek in perfecte harmonie zijn.  Je wil meer, maar dan is het tijd voor het verhaaltje. En dat is minder onderhoudend dan de geweldige openingssequentie.

Toch blijft Climax een memorabele film. Want als er één antidrugsfilm is die je bijna fysiek ongemakkelijk maakt, is het deze wel. Bovendien wil Noé eindelijk eens niet choqueren met een overdaad aan expliciete seks, grafisch geweld, degoutante personages en minutenlange roterende camerabewegingen.

Bis!

>>Klap

De Frans-Argentijnse cineast Gaspar Noé verkent extreme gevoelens van paranoia en angst in een psychologische huivermusical over dansers die plots ontdekken dat ze lsd binnen hebben. De hallucinogene versie van Agatha Christie’s And Then There Were None.

Regie Gaspar Noé
Cast Sophie Boutella, Kiddy Smile, Sharleen Temple
Speelduur 1u36
Vanaf 21 november in de bioscoop