De tweede film van de Russische cineast Kantemir Balagov lijkt op het werk van een veteraan die al een heel oeuvre bijeengefilmd heeft. Maar de man is slechts 28 jaar oud. Er zijn maar weinig regisseurs die op die leeftijd zo’n volwassen film als Beanpole kunnen afleveren, die diepzinnige dingen te vertellen heeft over oorlogstrauma’s, de vrouwelijke psyche en de Russische ziel.

1945. De Sovjet-Unie likt haar wonden na WO II. Iya (Victoria Miroshnichenko), een lange blondine met de bijnaam ‘bonenstaak’, werkt als verpleegster in een ziekenhuis voor herstellende oorlogsveteranen in Leningrad. De inwoners van het hedendaagse Sint-Petersburg heeft het extreem zwaar te verduren gehad onder de tweeënhalf jaar durende Duitse omsingeling.

In Beanpole wordt dat geïllustreerd door Iya’s zoontje Pashka die niet weet wat een hond is omdat alle honden werden opgegeten door de hongersnood. Iya zelf is niet ongeschonden uit de oorlog gekomen. Ze heeft regelmatig epileptische aanvallen, waardoor ze geen controle meer heeft over haar lichaam. Iya hoopt eindelijk een normaal leven te kunnen beginnen met haar beste vriendin Masha (Vasilisa Perelygina), maar een nieuwe tragedie vernietigt die droom.

Het voorgaande beslaat slechts de eerste dertig minuten van de film. De rest van dit relatief lange oorlogsdrama bestaat uit een reeks wendingen die de aanvankelijk liefdevolle relatie tussen de twee vriendinnen in een zeer noodlottige richting duwt. Balagov laat zijn uitgekiend script rustig evolueren, maar er gebeurt zoveel dat je ademloos zit te kijken. De cineast toont zich bovendien een uitzonderlijk getalenteerde acteursregisseur met een uitgesproken gevoel voor kleuren en licht – met dank aan Johannes Vermeer.

Bagalov zet zich met deze Cannes 2019-hit af van de Russische cinema die naar WO II kijkt als een heroïsch, patriottisch en louter mannelijk gebeuren. De protagonisten zijn getraumatiseerde vrouwen die elkaar nodig hebben om te kunnen overleven en buiten verminkte veteranen of verwende moederskindjes krijg je geen heldhaftige mannen te zien. Het huidige regime van Rusland had waarschijnlijk liever dat Beanpole nooit gemaakt werd, maar Balagov komt uit de school van de rebelse Alexandr Sokurov die zijn bewondering voor die andere rebel (én zijn mentor), Andrej Tarkovski, nooit heeft weggestoken.

Beanpole is de meest markante Russische film sinds Loveless van Andrei Zvyagintsev en dus een must voor iedere cinefiel.

>>Klap

De 28-jarige cineast Kantemir Balagov vestigt zich als nieuwe Russische wonderboy met dit tragisch portret van twee getraumatiseerde vrouwen die na het beleg van Leningrad geconfronteerd worden met nog meer onoverkomelijke problemen. Verplichte kost voor wie Ivan’s jeugd van Andrej Tarkovski en Loveless van Andrei Zvyagintsev grootse cinema vindt.

Regie Kantemir Balagov
Cast Victoria Miroshnichenko, Vasilisa Perelygina, Konstantin Balakirev
Speelduur 2u17
Vanaf 22 juli in de bioscoop