Het heeft zo zijn voordelen om de muze te zijn van Jia Zhangke, naast Zhang Yimou de beroemdste hedendaagse Chinese cineast. Zijn echtgenote Zhao Tao krijgt immers al jaren de beste rollen in zijn films en haar personage in Ash Is Purest White is misschien wel het mooiste uit haar carrière.

Tao vertolkt Qiao, de partner van gangsterbaas Bin (Liao Fan). De openingssequentie maakt duidelijk dat zij hem op zijn wenken bedient. Wanneer Bin op een openbare plek in de stad door een jonge bende in het nauw wordt gedreven, offert ze zich op. Ze vuurt een wapen af om de menigte uit mekaar de drijven.

In China is illegaal wapenbezit een zware misdaad en Qiao wordt veroordeeld tot vijf jaar gevangenis. Na haar celstraf moet Qiao helemaal van nul beginnen, maar dankzij haar overlevingsdrang weet ze zich recht te houden. Ze kan Bin, van wie ze sinds haar veroordeling niets meer gehoord heeft, echter niet vergeten.

Zhangke blijft aanvankelijk vaag over de motivatie van Qiao om Bin op te sporen. Is het liefde? Is het uit trouw? Volgt ze een erecode? Maar het wordt al snel duidelijk dat het Zhangke vooral te doen is om via haar zoektocht de enorme veranderingen in China tussen 2001 en 2017 te illustreren.

Meer specifiek wil de cineast tonen wat de turbulente periode teweeg heeft gebracht bij gewone Chinezen, in dit geval een koppel dat in de marge van de maatschappij leeft, waar de impact van de veranderingen des te zichtbaarder is. Ash Is Purest White is dan ook veel meer een sociologische studie dan een liefdesdrama of een gangsterfilm.

Zhangke blijft trouwens ver weg van de conventies van de love story of het misdaaddrama. De nadruk ligt op de routine van de realiteit. Hij permitteert het zich dan ook om regelmatig af te wijken van het hoofdverhaal. Zo gaat Qiao op een bepaald moment op bezoek bij haar vader, een mijnwerker. Daar wordt later niets meer mee gedaan, maar het is wel een scène die het hoofdpersonage nog beter schetst.

Tenslotte vertikt Zhangke het om zijn film op een westerse manier te dramatiseren, zoals zijn collega en stilistische tegenpool Yimou dat zou doen. Hij volgt het ritme van het dagelijkse leven, waardoor zijn film – zeker in het middenstuk – een beetje te uitgesponnen lijkt.

Maar Ash Is Purest White is zoals een exclusieve wijn. Eens je hem geproefd hebt, wil je onmiddellijk meer, omdat je nog maar een deel van de complexiteit ervan ervaren hebt. Grote cinema, met andere woorden!

>>Klap

Topcineast Jia Zhangke exploreert via een love story de enorme impact van de veranderingen in de Chinese maatschappij in de periode 2001-2017 op het individu. Te bekijken als de Chinese arthouseversie van Casino.

Regie Jia Zhangke
Cast Zhao Tao, Liao Fan, Xu Zheng
Speelduur2u17
Vanaf 6 maart in de bioscoop