Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

15.06.2021

Recensie A Quiet Place Part II

door Chris Craps

Toen acteur-regisseur John Krasinksi het vroege scenario van A Quiet Place van Bryan Woods en Scott Beck las, wist hij dat er potentieel zat in het huiverconcept. Nadat Paramount aan boord kwam, herschreef Krasinski het script, nam hij de regie op zich en castte hij zijn echtgenote Emily Blunt en zichzelf in de hoofdrollen.

We zijn nu drie jaar verder. A Quiet Place werd een onverwachte kritische en commerciële hit en na een lange vertraging vanwege de pandemie kan de sequel eindelijk uit de startblokken schieten. “Pfff, een vervolg,” opper je misschien, maar anders dan de meeste sequels is deze bijna zo leuk als het origineel.  

Hoe minder u weet over A Quiet Place Part II, hoe beter. In de eerste film werd de wereld veroverd door blinde buitenaardse wezens die je levend opvreten wanneer ze je horen. Het boerengezin Abbott leerde te overleven door op hun kousenvoeten rond te lopen en te communiceren via gebaren. Dat laatste ging het gezin goed af omdat ze zo al communiceerden met hun dove dochter Regan (Millicent Simmonds). In A Quiet Place Part II zijn de aliens nog niet verslagen en gaat de familie op zoek naar andere overlevenden.

Krasinski, die deze keer alleen verantwoordelijk was voor het script, heeft zijn best gedaan om dit tweede deel wat open te trekken. Riep de eerste film de claustrofobische sfeer op van Wait Until Dark, Alien en Don’t Breathe, dan leunt de tweede film iets meer aan bij de apocalyptische toon van The Birds, War of the Worlds en Cloverfield.

Je kunt de A Quiet Place-franchise dus bezwaarlijk origineel noemen, maar Krasinksi weet de clichés fris te brengen of zo uit te vergroten zodat je toch het gevoel krijgt dat je naar een nieuw concept kijkt. En ook al doet A Quiet Place Part II weinig meer dan voortbouwen op het origineel, toch raak je nooit geïrriteerd. Je bent vanaf de eerste scène mee en het verhaal laat je door zijn zorgvuldige spanningsopbouw nooit meer los.

Krasinski’s interessantste ingreep is het opsplitsen van de film in twee verhaallijnen. Vooral dochter Regan krijgt meer te doen. Dat is niet toevallig, want het personage functioneert als de mogelijke sleutel tot verlossing en is dus de ziel van de franchise. Krasinski onderlijnt dat laatste door de kijker de door monsters gedomineerde wereld te laten ervaren vanuit haar ogen én oren.

En nu maar hopen dat Krasinski zijn prijsbeest niet helemaal leeg gaat melken. Naar verluidt heeft hij al ideeën voor A Quiet Place Part III en lanceert hij straks als scenarist-producent een spin-off onder regie van Jeff Nichols (Take Shelter). Als het team Krasinski-Blunt met het einde van Part II een streep had getrokken onder de franchise, hadden ze in schoonheid afscheid genomen. Maar tja…

>Klap

Door de intelligente aanpak, originele insteek en goede spanningsopbouw heb je nooit het gevoel dat dit vervolg op het succesvolle A Quiet Place een fletse franchise-aflevering of een War of the Worlds-rip-off is.

 Regie John Krasinski
Cast Emily Blunt, Cillian Murphy, Millicent Simmonds
Speelduur 1u37      
Vanaf 23 juni in de bioscoop