Deze maand in Vertigo
Julie zwijgt
Op het veld met Leonardo van Dijl
Waarom Wettelen
Dimitri Verhulst over de regiestoel
Milano
In de marge met Christina Vandekerckhove
Lees online
Je zou denken dat het seriemoordenaarsgenre dood en begraven is, maar de Amerikaanse scenarist-regisseur JT Mollner bewijst het tegendeel met het spitsvondige Strange Darling. Zoals zo vaak doe je er goed aan om deze film – met verrassend stijlvol camerawerk van acteur Giovanni Ribisi – zonder enige verdere info te bekijken. Dus: stop met lezen en ren naar de zaal… als je houdt van lowbudgethorror à la The Texas Chainsaw Massacre, Henry: Portrait of a Serial Killer en het recente X.
Mollner verdeelt Strange Darling in zes hoofdstukken plus een coda, maar net zoals in Tarantino’s Pulp Fiction wordt de chronologische volgorde niet gerespecteerd. De film begint in feite met de tweede act om dan naar de eerste act te springen en ten slotte te eindigen met de derde act. De vertelling wordt op die manier aangepakt om een verrassende wending uit te stellen.
Alles begint met een achtervolging van een niet nader genoemde vrouw door een man met een geweer. Het is een sequentie die doet denken aan de iconische scène uit The Texas Chainsaw Massacre waarin een jonge vrouw op de loop gaat voor Leatherface met zijn ronkende kettingzaag. Is dat het soort film dat volgt? Neen. Knipogen aan de Tobe Hooper-klassieker en John Carpenters Halloween passeren weliswaar de revue, maar Mollner gaat een geheel andere richting uit via een slinks spel met de verwachtingen en gevoelens van de bioscoopbezoeker.
Het relaas is zonder twijfel geïnspireerd door een seriemoordenaar die eind jaren negentig actief was. Als je weet om wie het gaat, geeft dat een extra dimensie aan de personages en hun acties. Je kunt je echter afvragen of Mollner werkelijk zo’n diepgravende agenda had of louter voor een genreverfrissing is gegaan.
>>Klap
JT Mollner verfrist het seriemoordenaarsgenre met een ongewone, verrassende, niet-chronologische thriller over een vrouw die achtervolgd wordt door een agressieve man met een Winchester. Voor fans van The Texas Chainsaw Massacre, Promising Young Women en X.
Regie JT Mollner
Cast Willa Fitzgerald, Kyle Gallner, Barbara Hershey
Speelduur 1u36
Vanaf 18 september in de bioscoop
Sinds de release op woensdag 4 september zijn er al zo’n 20.000 bioscoopbezoekers naar ‘La nuit se traîne’ gaan kijken. Eerst reageerde de nationale pers erg positief en ook het publiek trok de voorbije weken naar de Belgische actiefilm.
In Brussel staat de film hoog in de ranking en ook in Wallonië is het publiek op de afspraak. Om aan de vraag te voldoen werden er extra zalen toegevoegd in de tweede speelweek. De film is ondertussen ook een succes in de Franse zalen.
‘La nuit se traîne’ brengt het relaas van de nacht waarin het leven van Mady drastisch overhoop wordt gehaald. ’s Nachts klust de jonge student bij als slotenmaker maar wanneer hij de verkeerde deur opent, raakt hij onbedoeld betrokken bij de Brusselse onderwereld.
Wat volgt, is een spannende race tegen de klok. Terwijl de politie hardhandig Black Lives Matter-protesten onderdrukt, moet Mady de hele stad doorzoeken om zichzelf te redden.
Het langspeelfilmdebuut van Michiel Blanchart opende in juni het filmfestival Nouvelles Vagues in Biarritz waar het bekroond werd met de publieksprijs. Eerder trok Blanchart internationaal de aandacht met zijn kortfilm ‘T’es morte, Hélène’ die op de shortlist van de Oscars stond.
Tri-Star heeft de rechten verworven voor de Amerikaanse remake van de kortfilm die door Michiel Blanchart zelf zal worden geregisseerd en geproduceerd door Sam Raimi met de Belgische producenten Michaël Goldberg en Boris Van Gils.
‘La nuit se traîne’ werd voor het eerst vertoond op de Marché du Film van het recente Filmfestival van Cannes, wat resulteerde in de verkoop van de rechten aan heel wat territoria, waaronder aan Magnolia Pictures voor de Amerikaanse markt.
Julie zwijgt, het speelfilmdebuut van Leonardo van Dijl, is de officiële Belgische inzending voor de Academy Awards. De Belgische jury koos de film als onze kandidaat voor een kans op het felbegeerde beeldje voor Beste Internationale Speelfilm.
Scenarist en regisseur Leonardo van Dijl won in 2015 een VAF Wildcard met zijn eindwerk aan LUCA School of Arts. Met deze Wildcard maakte hij voor productiehuis De Wereldvrede de korte fictiefilm Stephanie, die in 2020 geselecteerd werd voor de Kortfilmcompetitie van de Officiële Selectie van het Festival van Cannes. Nadien was de film te zien op onder andere de filmfestivals van Toronto en San Sebastian. In zijn speelfilmdebuut Julie zwijgt werpt van Dijl, net als in zijn eerdere werk, een blik op de wereld van de competitieve sport.
Julie zwijgt ging in mei in wereldpremière tijdens de Semaine de la Critique in Cannes en won daar drie prijzen: de Prix SACD, uitgereikt door de gelijknamige auteursvereniging, de Prix Fondation Gan ter ondersteuning van de bioscooprelease in Frankrijk, en de Prix Luciole voor de beste filmposter.
Sindsdien is Julie zwijgt ook uitgenodigd voor de filmfestivals van Karlovy Vary, Melbourne, Sarajevo en het Poolse New Horizons. Vorige week beleefde de film zijn Noord-Amerikaanse première op het festival van Toronto. Ook de filmfestivals van Londen en Hamburg komen er nog aan voor Julie zwijgt. Korter bij huis staat de film op de shortlist voor de European Film Awards en kent de film haar Belgische première op Film Fest Gent in oktober.
De jury die Julie zwijgt als officiële Belgische inzending voor de Academy Awards selecteerde, bestond uit regisseur Frederike Migom, regisseur Domien Huyghe, distributie-expert Karin Beyens, DOP Virginie Surdej en Hoofd Programmatie bij Palace Nicolas Gilson. De jury werd voorgezeten door Juliette Duret (Hoofd Cinema van Bozar).
De ingezonden films worden de komende maanden beoordeeld door de leden de Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Op basis van deze beoordelingen wordt op 17 december 2024 de shortlist samengesteld, waarvan er maximaal vijf genomineerd worden voor een Oscar. De officiële nominaties worden bekendgemaakt op 17 januari 2025. De Oscars worden uitgereikt in de nacht van zondag 2 maart op maandag 3 maart 2025.
De vorige Belgische Oscarinzending uit Vlaanderen was Close van Lukas Dhont, die bovendien een nominatie in de wacht sleepte. Andere Vlaamse producties die genomineerd werden voor een Oscar zijn The Broken Circle Breakdown (2013), Rundskop(2011), Iedereen beroemd! (2000) en Daens(1992).
“Julie is mijn Trojaans Paard — stil van buiten, maar klaar om de wereld van binnenuit te veranderen. Door te zwijgen, dwingt ze ons te luisteren, ze neemt de underdog positie aan en dat maakt haar op en top Belg. De eer om de Oscar-inzending te zijn, geeft me de kracht om door te gaan. Ik zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat Julie’s stilte niet voor niets is geweest en dat ons land op de kaart wordt gezet.” – Leonardo van Dijl
Julie zwijgt vertelt het verhaal van een jonge belofte binnen een tennisclub, wiens leven volledig in het teken staat van sport. Wanneer haar coach, die haar naar de top heeft gebracht, plotseling geschorst wordt, start de club een onderzoek. Alle spelers worden gevraagd om hun ervaringen te delen, maar Julie zwijgt.
De hoofdrol Julie wordt vertolkt door nieuwkomer en tennisspeelster Tessa Van den Broeck. Belangrijke bijrollen zijn weggelegd voor Pierre Gervais, Koen De Bouw, Ruth Becquart, Sofie Decleir, Tijmen Govaerts, Claire Bodson en Laurent Caron.
Ruth Becquart schreef het scenario samen met Leonardo van Dijl. Achter de schermen werkten onder andere director of photography Nicolas Karakatsanis, monteur Bert Jacobs en de internationaal gerenommeerde componist Caroline Shaw mee aan de film.
De productie is van Gilles De Schryver, Gilles Coulier, Wouter Sap en Roxanne Sarkozi voor De Wereldvrede, in coproductie met de Belgische productiemaatschappij Les Films du Fleuve van de gebroeders Dardenne en Delphine Tomson, de Zweedse productiehuizen Hobab en Film i Väst, het Frans-Amerikaanse productiehuis Blue Morning Pictures, en de VRT. En de Japanse tennisster Naomi Osaka is via haar productiebedrijf Hana Kuma betrokken als executive producer.
Paradiso Films zal Julie zwijgt in de Benelux uitbrengen op 16 oktober en de Franse distributeur is Jour2fête. Het Poolse New Europe Film Sales verzorgt de internationale verkoop van de film. Film Movement is aan boord als distributeur in de VS.
Soundtrack to a Coup d’Etat
De meest vernieuwende en beste Belgische film van het jaar is zonder twijfel deze poëtische en onthullende film van Johan Grimonprez, de man achter het uitstekende Shadow World over de onzichtbare wereld van de internationale wapenhandel. In Soundtrack to a Coup d’Etat brengt hij op ingenieuze en speelse wijze geschiedenis en muziek samen tot een boeiende audiovisuele mozaïek.
Grimonprez gebruikt de moord op de Congolese premier Patrice Lumumba als narratief triggermoment om iets te vertellen over neokolonialisme en de Koude Oorlog, maar ook over hoe jazzlegenden door de VS-overheid misbruikt werden. Zelden was een documentaire zo complex én entertainend. Het woord ‘meesterwerk’ wordt vaak misbruikt, maar hier is het zeker van toepassing.
Regie Johan Grimonprez
Cast Zap Mama, Abbey Lincoln, Louis Armstrong
Speelduur 2u30
Vanaf 11 september in de bioscoop
Speak No Evil
James Watkins, Brits regisseur van een het fantastische Eden Lake, maakt een interessante comeback met deze Amerikaanse remake van de Deense huiverhit Speak No Evil. Zoals in het origineel wordt een familie (Amerikanen in de remake) uitgenodigd door een koppel (Britten ditmaal) om een weekend bij hen door te brengen. Al snel voelen de gasten dat er iets mis is met hun al te flamboyante gastheer (James McAvoy). Hun beschaafde houding belet hen echter om meteen op de vlucht te slaan.
De narratief loopt in het eerste uur min of meer parallel met die van het origineel. In de laatste act maakte Watkins er echter iets anders van: iets meer Hollywood, iets meer in de richting van Peckinpahs Straw Dogs. Watkins weet hoe je iets spannend kunt maken en zijn efficiënte regie draagt daartoe bij. Bovendien krijgt hij ongelooflijke steun van zijn acteurs: James McAvoy is overheerlijk als de sinistere gastheer en Scoot McNairy blinkt uit in de ondankbare rol van de ietwat laffe vader.
Regie James Watkins
Cast James McAvoy, Mackenzie Davis, Scoot McNairy
Speelduur 1u50
Vanaf 11 september in de bioscoop
Le fil
Frans rasacteur Daniel Auteuil, die voor de vijfde keer óók in de regiestoel plaatsneemt, speelt in dit gerechtsdrama een advocaat die voor het eerst in lange tijd een zaak aanvaardt. Hij neemt de verdediging op zich van een ogenschijnlijk brave huisvader van vijf kinderen die zijn vrouw zou vermoord hebben. Het lijkt een heel eenvoudig dossier, maar er zijn veel bewijzen tegen de beschuldigde.
Le fil is een ultraklassiek rechtbankdrama dat boeit door een gefocust scenario, een sterke prestatie van Auteuil en een verrassend einde. Visueel vuurwerk moet je echter niet verwachten: Auteuil wilde duidelijk een film maken die voor honderd procent gedragen wordt door de cast. De camera registreert zonder commentaar. Geen slechte keuze, want een meer expressionistische fotografie had de kijker mogelijk te veel hints gegeven.
Regie Daniel Auteuil
Cast Daniel Auteuil, Sidse Babett Knutsen, Grégory Gadebois
Speelduur 1u55
Vanaf 11 september in de bioscoop
Ezra
Het leven van Max (Bobby Cannavale) is een puinhoop: hij is gescheiden, probeert aan de bak te komen als stand-upcomedian en worstelt met het autisme van zijn zoontje Ezra. Wanneer de jongen ’s nachts uit het huis van zijn moeder ontsnapt en bijna verongelukt, wil de overheid hem in een instelling plaatsen. Max wil dat absoluut niet en kidnapt het ventje.
Scenarist Tony Spiridakis liet zich inspireren door zijn eigen autistisch zoontje, waardoor deze dramady een beetje authenticiteit krijgt – in ieder geval meer dan Rain Man. Bovendien werd er een beroep gedaan op een jongentje met autisme voor de titelrol. Regisseur Tony Goldwyn gaat echter in de eerste plaats voor een melodrama over een dysfunctionele familie. De sporadische humor en de vertolkingen van Cannavale en Robert De Niro als zijn gekke vader zorgen voor het nodige entertainment.
Degelijk, maar geen topper.
Regie Tony Goldwyn
Cast Bobby Cannavale, Rose Byrne, Robert De Niro
Speelduur 1u40
Vanaf 11 september in de bioscoop
De titel van deze film verwijst naar de mat waarop judoka’s kampen, maar Tatami van Israëli Guy Nattiv en Iraanse Zar Amir Ibrahimi is veel meer dan een sportfilm: hij evolueert ook van een film noir naar een politieke thriller tot een vuist tegen het Iraanse regime, dat geen enkele toegeving wil doen wat betreft vrouwenrechten en bovendien atleten gebruikt als marionetten voor zijn politieke doeleinden.
Net zoals Bruce Willis’ personage in Pulp Fiction weigert de Iraanse judoka Leila om een match te vervalsen. Ze krijgt tijdens het Wereldkampioenschap Judo de opdracht van de top van de Iraanse regering om de komende kampen te staken omdat het risico bestaat dat ze tegen een Israëlische tegenstander moet strijden. Stel je voor dat de Israëlische zou winnen: hoe vernederend zou dat niet zijn! Leila vertikt het om naar de bloedhonden van het regime te luisteren, waardoor ze in conflict komt met haar coach Maryam (coregisseur Zar Amir Ibrahimi) die zich bewust is van de mogelijke gevolgen voor hun families.
De film werd opgenomen in zwart-wit en baadt in een nachtelijke sfeer, wat het claustrofobische van Leila’s helletocht benadrukt. De cineasten hebben zeker naar The Third Man en Raging Bull gekeken, maar ook naar Eraserhead. Tatami verrast bovendien door het feit dat hij kort na Nattivs klassiekere en meer pro-Israëlische biopic Golda komt. Als politieke film is Tatami sterker, gelaagder en vooral genuanceerder.
Nu al een van de topfilms van het jaar en een nieuw hoogtepunt in de feministische golf die zich sinds enkele jaren in de cinema heeft ingezet!
>>Klap
De Israëlische regisseur Guy Nattiv en zijn Iraanse partner Zar Amir Ibrahimi brengen een sterk feministisch statement in deze politieke thriller, gefilmd in sfeerrijk zwartwit, over een judoka die ingaat tegen de orders van het Iraanse regime. Persepolis meets Raging Bull meets The Set-Up.
Regie Guy Nattiv, Zar Amir Ebrahimi
Cast Arienne Mandi, Zar Amir Ebrahimi, Jaime Ray Newman
Speelduur 1u45
Vanaf 11 september in de bioscoop
Tim Burton mag dan een begenadigd visueel kunstenaar zijn met een geheel eigen stijl, zijn scenario’s zijn vaak niet om over naar huis te schrijven. Herinner je je nog het vreselijke Alice in Wonderland (plus de nog slechtere sequel) en Dark Shadows? Dat hij al een tijdje op een dood spoor zit, bewijst hij andermaal met Beetlejuice Beetlejuice, een vervolg op zijn cultklassieker uit 1988 dat werkelijk niets toevoegt aan het origineel.
Winona Ryder is terug van de partij als de nu volwassen Lydia Deetz en Wednesday-ster Jenna Ortega speelt haar dochter Astrid. Die laatste verklaart haar moeder gek omdat ze in spoken en demonen gelooft. Wanneer Astrid in de problemen geraakt, moet Lydia tegen haar zin een beroep doen op Beetlejuice (Michael Keaton). Intussen is de ex van Beetlejuice (Monica Bellucci) ontsnapt uit een dodenarchief en wil ze wraak nemen door zijn ziel op te zuigen.
Het Orpheus in de onderwereld-achtige verhaal neemt een zeer lange aanloop, bouwt zeer traag naar zijn ridicule essentie op en hangt ook nog eens met haken en ogen aan elkaar. Je hebt de indruk dat Burton een aantal losse ideeën/flodders had en die op een of andere manier probeerde samen te voegen. Hoe gekker, hoe prettiger, kan leuk zijn, maar hier is er geen enkel verband tussen alle ideeën.
Zo komen de personages plots in een Dune-achtige setting terecht en wordt de ridicule song MacArthur Park gebruikt voor een musicalmoment. Stuk voor stuk complete nonsens die niet eens grappig is. Wanneer Burton er dan ook nog eens disco en De Palma’s Carrie bij sleurt, weet je dat de inspiratie echt wel zoek was.
Beetlejuice Beetlejuice had kunnen werken als Burton op zijn minst een kernidee had gehad en wat langer had nagedacht over de komische momenten. Misschien is er nog wel een publiek voor losjes bijeengeraapte Burton-onzin, maar wat ondergetekende betreft scoort deze sequel bijzonder laag in ’s mans filmografie.
>>Klap
Tim Burton keert terug naar de wereld van zijn bejubelde spokenkomedie uit 1988. Ditmaal moet Winona Ryder de hulp inroepen van Beetlejuice (Michael Keaton) om haar dochter (Jenna Ortega) uit het geestenrijk bevrijden. Orpheus in de onderwereld met slapstick, kinderlijke horror en een geut musical.
Regie Tim Burton
Cast Michael Keaton, Winona Ryder, Jenna Ortega
Speelduur 1u45
Vanaf 11 september in de bioscoop
BXL, de debuutfilm van Ish Ait Hamou en Monir Ait Hamou, beleeft zijn wereldpremière op 11 oktober, tijdens de 51ste editie van Film Fest Gent. Met hun intiem portret van twee zoekende, Brusselse jongeren bieden ze een genuanceerd beeld van de hoofdstad, van haar valkuilen en haar charmes.
Is een droom een zegen of een vloek? Zo vatten regisseurs Ish Ait Hamou en Monir Ait Hamou het uitgangspunt van BXL samen in Screen Daily. Hun debuut is een film uit het hart van Brussel, met een hart voor Brussel. De stad, zo tonen ze, is niet zomaar een ‘hellhole’, maar een kruispunt waar levensverhalen, ideeën en dromen onverwacht samenkomen.
Op vrijdag 11 oktober, tijdens de 51ste editie van Film Fest Gent, viert BXL zijn wereldpremière als deel van de sectie Gala & Specials.
De film wordt verdeeld door Paradiso Filmed Entertainment en komt op 22 januari uit in de bioscoop.
Geïnspireerd door hun eigen jeugd in de hoofdstad, volgen Ish en Monir Ait Hamou twee broers, de 26-jarige Tarek en de 12-jarige Fouad. Wanneer Tarek de kans krijgt te ontsnappen aan het decor van zijn jeugd en zijn droom waar te maken, neemt zijn leven en dat van zijn jongste broer een nieuwe wending. BXL biedt niet alleen een genuanceerd beeld van een stad die zijn imago niet mee heeft, maar toont ook dat hoop soms uit een onverwachte hoek komt.
Grote thema’s aansnijden via intieme verhalen, dat deden de broers Hamou al eerder. Ish Ait Hamou, die bekend werd als choreograaf en jurylid in tv-programma’s als So You Think You Can Dance, ontpopte zich de afgelopen jaren tot toonaangevend auteur. Van zijn debuut Hard Hart gingen meer dan 30.000 exemplaren over de toonbank, een hoogtepunt dat hij overtrof met zijn roman Het moois dat we delen met 100.000 verkochte exemplaren, over een jonge vrouw die na een ingrijpende gebeurtenis op zoek gaat naar een tweede kans in het leven.
Zijn broer Monir Ait Hamou is al langer actief in de filmindustrie en kon voortbouwen op de ervaring die hij opdeed als acteur op de set van Les barons (2009) en de tv-serie Lockdown (2021), en als scenarist en regisseur van tv-serie Champion (2018). Voor BXL schreven en regisseerden ze samen.
Ish en Monir Ait Hamou konden daarbij rekenen op monteur Nico Leunen, die zich internationaal op de kaart zette met films als Home (2014), Beautiful Boy (2018) en De acht bergen (2023), en DOP Maximiliaan Dierickx, bekend van Grond (2021) en Before We Die (2023). De muziek is van de hand van de Brusselse muzikant en componist Jean-Luc Fafchamps en opgenomen door Brussels Philharmonic.
Voor de rollen van de twee broers kozen Ish en Monir Ait Hamou voor nieuw talent. De Brusselse Fouad Haji, die de afgelopen jaren al kleinere rollen vertolkte in onder meer Rebel (2022) en de tv-serie Animal Kingdom (2019), heeft met BXL zijn eerste hoofdrol vast. Zo ook, Yassir Drief, die in de huid van de jonge Fouad kruipt. Ze staan tegenover gevestigde waarden uit het Vlaamse filmlandschap als Geert van Rampelberg, Ruth Becquart en Lauren Versnick.
Niets is wat het lijkt in deze thriller die zich afspeelt op één dag uit het verknipte liefdesleven van een seriemoordenaar. Stukje bij beetje wordt het verhaal ontrafeld van een compleet gestoorde onenightstand middenin zijn moordtocht.
Op maandag 16 september organiseert Vertigo met dank aan Kinepolis Film Distribution een avant-première van het door onze hoofdredacteur Steven Tuffin de hemel in geprezen Strange Darling in Kinepolis Antwerpen. Wil jij erbij zijn? Dan heb je de volgende mogelijkheden:
Vergeet ondertussen je enthousiasme niet te uiten op X, Instagram en/of Facebook met de hashtag #vertigo4life!
Opgepast: deelnemers die via niet-Vertigo-gerelateerde sites meedoen of die meer dan één keer het formulier invullen, komen niet in aanmerking. Onze privacy policy vind je hier. Ook mogen tickets absoluut niet doorverkocht worden en het doorgeven van tickets aan derden mag alleen na overleg met Vertigo.