Deze maand in Vertigo
Julie zwijgt
Op het veld met Leonardo van Dijl
Waarom Wettelen
Dimitri Verhulst over de regiestoel
Milano
In de marge met Christina Vandekerckhove
Lees online
In opdracht van het VAF voerde dit voorjaar een onderzoeksteam van de Vrije Universiteit Brussel, Universiteit Gent en Universiteit Antwerpen een onderzoek naar filmexploitatie in Vlaanderen. Prof. Dr. Tim Raats (imec-SMIT-VUB), projectcoördinator van het onderzoek, presenteerde de resultaten van het onderzoek op de Dag van het Filmberoep van Film Fest Gent.
Op basis van een mapping en analyse van het landschap voor filmvertoning in Vlaanderen, waarbij ze specifiek peilden naar de behoeften en uitdagingen van het veld, kwam de studie tot een reeks concrete aanbevelingen voor beleid en sector.
In zijn presentatie lichtte Prof. Dr. Tim Raats de resultaten van het onderzoek toe en legde hij uit wat de voorwaarden zijn voor een duurzaam ecosysteem voor filmvertoning in Vlaanderen en Brussel.
Tussen de aanbevelingen staat er één die specifiek voor Vertigo heel interessant is, namelijk:
‘Ons inziens is er nog degelijk ruimte voor een filmmagazine, ondanks de erg grote concurrentie en financieel precaire situatie van de magazinemarkt. Een magazine moet telkens vertrekken vanuit een duidelijke visie op publiekspotentieel en een sterke zakelijke onderbouw. De vraag is steeds of één magazine beide rollen kan vervullen: zowel drempelverlagend zijn en met voldoende aandacht voor de brede publieksfilm en blockbusters, en toch inzetten op inhoudelijk diepgaande stukken, kritische recensies, analyses en het aanbod van arthousebioscopen of culturele vertoners. Daarnaast roept het ook vragen op over de overlevingskansen van zo’n magazine. Zo zijn advertenties en partnerships cruciaal, maar lopen deze sterk terug voor print. Echter, als de sector werkelijk achter een filmmagazine staat, vereist dit ook een ondersteuning vanuit diezelfde vertoningssector, distributiesector en zelfs de productiesector voor het levensvatbaar maken van een filmmagazine, bijgestaan door sterke mediapartners en ondersteund door het VAF.’
Vertigo-hoofdredacteur Steven Tuffin is door deze passage voorzichtig hoopvol gestemd: ‘Het is opmerkelijk dat dit enkele dagen na de publicatie van mijn warme oproep aan de sector openbaar wordt gemaakt. Dat Vertigo vorig jaar zijn VAF-subsidie is kwijtgeraakt, heeft ontegensprekelijk diepe sporen achtergelaten. Ondanks de duizelingwekkende steun van een dosis abonnees, bioscoopuitbaters en filmverdelers, is het onzeker hoe lang het magazine nog in zijn huidige hoedanigheid kan blijven bestaan. Ik hoop dan ook ten stelligste dat de universitaire aanbeveling de deur voor een constructieve dialoog tussen het VAF, Vertigo én de hele sector opnieuw op een kier zet. Ik besef maar al te goed dat het magazine niet perfect is en we staan dan ook open voor kritiek en het maken van aanpassingen waar nodig. Tegelijk valt het niet te ontkennen dat Vertigo door de jaren heen is uitgegroeid tot een ijzersterk fundament waarmee alle soorten bioscoopbezoekers van alle soorten cinema – en dus zeker ook de Vlaamse – kunnen proeven. Kortom, gooi het kind niet met het badwater weg en laat ons de dialoog herstarten.’
Sinds de desastreuze box office-start van Joker: Folie à Deux het voorbije weekend – de Joker-sequel haalde in de VS nog geen 40 miljoen dollar op – barst het van de geruchten over het gespannen productieproces dat mee hiertoe geleid zou hebben.
Hoofdrolspelers Lady Gaga en Joaquin Phoenix schitterden weliswaar op de rode loper tijdens de Hollwyoodpremière, maar DC-bonzen James Gunn en Peter Safran waren nergens te bespeuren. Dit is vermoedelijk een zoveelste bewijst van spanningen achter de schermen, omdat regisseur Todd Phillips de invloed van DC op de film op alle vlakken heeft afgeblokt.
Er waren naar verluidt ook tal van meningsverschillen over de productie-omstandigheden met studio Warner, waaronder filmen in Los Angeles in plaats van in Londen, wat de kosten verhoogde. Phillips weigerde ook resoluut testvertoningen voordat de film in wereldpremière ging op het Filmfestival van Venetië.
Box office-analisten wijzen last but not least op een compleet gebrek aan aandacht voor de comicfans, met lage scores op zowel Rotten Tomatoes als CinemaScore tot gevolg.
Bron: Variety
Na het succes van Oppenheimer gaat cineast Christopher Nolan opnieuw in zee met Universal voor zijn volgende langspeler. Matt Damon zit aan tafel voor de hoofdrol in de film, die gepland staat voor 17 juli 2026. De opnames zouden begin volgend jaar van start gaan.
Nolan houdt daarmee vast aan een driejarige cyclus, die begon met Interstellar in 2014, gevolgd door Dunkirk, Tenet en Oppenheimer. De op stapel staande film is opnieuw gebaseerd op een zelfgeschreven script en de productie overziet Nolan andermaal samen met zijn partner Emma Thomas. Details over het plot en andere castleden zijn er nog niet.
Eerder raakte reeds bekend dat Nolan in maart aan het schrijfproces was begonnen. Dit zal de derde samenwerking tussen Damon en de regisseur zijn, na Interstellar en Oppenheimer. Nolan heeft gesuggereerd dat het project minder somber zal zijn dan zijn vorige film en er wordt gespeculeerd dat het om een bioscoopbewerking van de iconische Britse serie The Prisoner gaat.
Bron: Dark Horizons
Alain (Matteo Simoni) voedt zijn dove zoon Milano (Basil Wheatley) alleen op en wil hem een beter leven geven dan hij zelf ooit heeft gehad. Ondanks de beste bedoelingen worden zijn onmacht en falen zichtbaar. De vader-zoonrelatie komt onder druk te staan wanneer Milano zijn biologische moeder wil ontmoeten.
Op maandag 4 november organiseert Vertigo met dank aan Lumière een avant-première van Christina Vandekerckhoves fictiedebuut Milano in Kinepolis Antwerpen.
Wil jij erbij zijn? Dan heb je de volgende mogelijkheden:
Vergeet ondertussen je enthousiasme niet te uiten op X, Instagram en/of Facebook met de hashtag #vertigo4life!
Opgepast: deelnemers die via niet-Vertigo-gerelateerde sites meedoen of die meer dan één keer het formulier invullen, komen niet in aanmerking. Onze privacy policy vind je hier. Ook mogen tickets absoluut niet doorverkocht worden en het doorgeven van tickets aan derden mag alleen na overleg met Vertigo.
De Amerikaanse Lee Miller werkte in de eerste helft van de vorige eeuw als fotograaf en oorlogscorrespondent voor Vogue in Londen en werd later beroemd als een van de weinige vrouwen die Buchenwald en Dachau bezocht na de val van de nazi’s. Haar leven trok de aandacht van Ellen Kuras, een gevierde director of photgraphy die onder meer met Martin Scorsese samenwerkte. Zij gaf de biografie The Lives of Lee Miller aan steractrice Kate Winslet, die het boek wilde verfilmen en Kuras inhuurde als regisseur.
Millers leven wordt getoond in flashbacks. Als kettingrokende en zwaar drinkende bejaarde vertelt de fotografe haar belevenissen voor en tijdens WO II aan een journalist die haar maar al te graag wil doorgronden. In de jaren 20 was Miller een model. In de jaren 30 werd ze modefotograaf. Tijdens de oorlog maakte ze echter de overstap naar journalistiek aan het front. Geen sinecure, want de Britten weerden uit seksistische overwegingen vrouwen bij het coveren van de oorlog.
Lee ontvouwt zich als een klassieke biopic. Winslet is prima als Miller – misschien net iets te oud voor de rol, maar so what: Cillian Murphy was dat ook in Oppenheimer. De verschillende fases die Miller doormaakte om zich heruit te vinden in een mannenwereld zijn minder boeiend dan het kaderverhaal. Daarin wordt immers de vraag gesteld waarom Miller zo’n afstandelijke en bittere alcoholiste werd. Je kunt voorspellen dat haar ervaringen in de concentratiekampen een rol hebben gespeeld, maar er wordt toch net iets dieper gegraven.
Het is opmerkelijk dat Kuras, met al haar ervaring, geen potten breekt op visueel vlak. Misschien heeft dat te maken met de old school look die director of photography Pawel Edelman aan de film gaf. Die is zeker niet slecht, maar een iets apartere stijl had welkom geweest. Conclusie: best interessant, maar nooit groots.
>>Klap
Gevierd director of photography Ellen Kuras maakt haar regiedebuut met deze biopic over de oorlogsfotograaf Lee Miller, een van de weinige vrouwen die de concentratiekampen bezocht na de val van Hitler. Voor fans van hoofdrolspeelster Kate Winslet en haar vertolkingen in Iris en The Reader.
Regie Ellen Kuras
Cast Kate Winslet, Alexander Skarsgård, Marion Cotillard
Speelduur 1u56
Vanaf 9 oktober in de bioscoop
Van 9 tot 20 oktober vindt de 51ste editie van Film Fest Gent plaats. Zoals vanouds kun je in de Arteveldestad twaalf dagen lang proeven van allerlei soorten cinema.
Vertigo doorploegde het 95 langspeelfilms, 29 kortfilms en tal van concerten en andere evenementen tellende programma, en distilleerde een hoogstpersoonlijke tien om te zien.
Van enkele screenings van onze favorieten mogen we een aantal duotickets weggeven. Hieronder vind je een overzicht en op onze sociale media-pagina’s ontdek je hoe je kans kunt maken.
◦ Donnie Darko – 10/10 – 20u – Vooruit
◦ Good One – 12/10 – 17u30 – Kinepolis
◦ Christmas in Miller’s Point – 13/10 – 19u15 – Kinepolis
◦ The Apprentice – 13/10 – 20u – Kinepolis
◦ Des Teufels Bad – 13/10 – 19u30 – Kinepolis
◦ A Real Pain – 13/10 – 21u45 – Kinepolis
◦ Blitz – 14/10 – 20u – Kinepolis
◦ Sasquatch Sunset – 15/10 – 22u – Kinepolis
◦ Grand Tour – 16/10 – 19u30 – Kinepolis
◦ Maldoror – 17/10 – 19u45 – Kinepolis
Waarom Wettelen volgt een bonte groep familieleden en vrienden op de begrafenis van de net overleden Christine. Daar duikt plots haar notaris op, met een wilsbeschikking waarin staat dat Christine met een traditionele begrafenisstoet in Wettelen begraven wenst te worden. Tot grote verbijstering van haar man Bas (Peter Van den Begin) en kinderen, want niemand weet van het bestaan van dat dorp en waarom ze daar begraven wil worden.
Tijdens de lange tocht stellen ze vast dat niemand echt wist wie Christine was en al snel worden oude intriges opgedolven. Wanneer de rustplaats eenmaal bereikt is, zijn alle familiebanden stevig door elkaar geschud.
Op maandag 21 oktober organiseert Vertigo met dank aan Kinepolis Film Distribution een avant-première van Dimitri Verhulsts regiedebuut Waarom Wettelen in Kinepolis Antwerpen.
Wil jij erbij zijn? Dan heb je de volgende mogelijkheden:
Vergeet ondertussen je enthousiasme niet te uiten op X, Instagram en/of Facebook met de hashtag #vertigo4life!
Opgepast: deelnemers die via niet-Vertigo-gerelateerde sites meedoen of die meer dan één keer het formulier invullen, komen niet in aanmerking. Onze privacy policy vind je hier. Ook mogen tickets absoluut niet doorverkocht worden en het doorgeven van tickets aan derden mag alleen na overleg met Vertigo.
Hier is eindelijk de langverwachte trailer van BXL, het pakkende debuut van Ish en Monir Aït Hamou met o.a. de Brusselse Fouad Hajji, die de afgelopen jaren al kleinere rollen vertolkte in onder meer REBEL (2022) en de tv-serie ANIMAL KINGDOM (2019) in de hoofdrol als Tarek. Verder speelt ook Yassir Drief mee als Fouad, de jonge broer van Tarek. Ze staan tegenover gevestigde waarden uit het Vlaamse filmlandschap als Geert van Rampelberg, Ruth Becquart en Lauren Versnick. BXL is een productie van Peter De Maegd voor Potemkino in coproductie met Yves Ruth van Untold Stories.
Op vrijdag 11 oktober gaat de film in wereldpremière op Film Fest Gent in aanwezigheid van cast en regisseurs. Distributeur Paradiso brengt BXL in de Belgische zalen op 22 januari 2025.
Oktober en begin november staan bij Vertigo grotendeels in het teken van de Vlaamse film. ‘Met de premières op Film Fest Gent en de daaropvolgende bioscoopreleases van Julie zwijgt, Waarom Wettelen en Milano kan dat moeilijk anders’, aldus Vertigo-hoofdredacteur Steven Tuffin.
‘Het is altijd de bedoeling geweest om met het magazine lokale cinema een extra push te geven’, klinkt het verder. ‘En dat doen we ditmaal met drie covers én drie events. Ik vind het vooral heuglijk dat het om drie compleet verschillende films gaat, wat andermaal toont hoe hard de Vlaamse filmsector gegroeid is door de decennia heen.’
Hieronder vind je de data en locaties van onze avant-premières plus drie covers van ons oktober-november-nummer.
Tien jaar terug werd Vertigo in het leven geroepen onder impuls van enkele spelers uit de lokale filmsector. Een van de doelstellingen was om Vlaamse producties extra in de kijker te zetten. Die moeten het in de grote media qua aandacht namelijk vaak afleggen tegen internationale bioscoopreleases.
Exact een jaar geleden kregen we te horen dat het Vlaams Audiovisueel Fonds, de belangrijkste van de bovenvermelde spelers, ons geen structurele steun meer zou geven, onder meer omdat Vertigo ‘te populariserend’ zou zijn. Best
ironisch, want een toegankelijke aanpak was net een van de zaken waarop het VAF bij onze oprichting had gehamerd.
Ondanks constructieve gesprekken met beleidsmakers, kreten van ongeloof uit de filmwereld en een crowdfundingcampagne die bewees dat onze ‘brede aanpak’ wel degelijk vruchten afwerpt, lijkt het VAF-hoofdstuk voorgoed afgesloten voor Vertigo.
Dat is dubbel jammer. Enerzijds omdat we als kleine speler alle steun kunnen gebruiken – ondertussen klus ik elders bij om te besparen op redactiekosten. Anderzijds omdat onze focus op de Vlaamse film onverminderd blijft – meteen ook de reden waarom zowel Julie zwijgt als Waarom Wettelen en Milano elk een cover hebben gekregen.
Ik blijf nog steeds rotsvast geloven in Vertigo als een middel om alle soorten bioscoopbezoekers van alle soorten cinema – en dus zeker ook de Vlaamse – te laten proeven. Sta me daarom toe te eindigen met een vurige oproep aan iedereen uit de sector en bij uitbreiding aan alle mensen met een hart voor film om ons magazine ook in 2025 te steunen.
Tot in de cinema!
STEVEN TUFFIN
HOOFDREDACTEUR