Paul Thomas Anderson is ondertussen uitgegroeid tot de belangrijkste Amerikaanse regisseur na Martin Scorsese. In tegenstelling tot de films van die laatste hebben PTA’s projecten echter keer op keer een totaal ander karakter. There Will Be Blood kan niet meer verschillend zijn dan Phantom Thread en die laatste lijkt bijna de tegenpool van Licorice Pizza. Maar ook ditmaal gaat het om een geïnspireerd meesterwerk.

Anderson bezoekt in Licorice Pizza – een verwijzing naar een intussen verdwenen muziekwinkelketen in L.A. en omstreken – zijn jeugd in de San Fernando Valley van de jaren zeventig. In 1973 was de regisseur misschien amper drie jaar oud, maar hij heeft duidelijk een goed beeld van de sfeer en de look van die periode. Waarschijnlijk omdat hij alles door een filmische bril bekijkt. Hij groeide immers op met de cinema van Paul Mazursky, Robert Altman, Hal Ashby en Martin Scorsese, die toen furore maakten.

Het verhaal ontleende hij min of meer aan de jeugdjaren van Gary Goetzman, een voormalig kindacteur die later films van Jonathan Demme en Tom Hanks produceerde. Gary (Philip Seymour Hoffmans zoon Cooper) is in de film vijftien en heeft zijn zinnen gezet op de tien jaar oudere Alana (muzikante Alana Haim). De jonge vrouw is niet onder de indruk, maar wel gecharmeerd.

Wanneer Gary moet optreden in een show van Lucy Doolittle (in feite Lucille Ball) vraagt hij Alana mee als zijn chaperonne. Tussen de twee groeit een warme vriendschap met de nodige ups en downs en ze beleven gekke avonturen die gekleurd worden door excentrieke filmfiguren zoals haarkapper/producer Jon Peters (Bradley Cooper), een William Holden-achtige acteur (Sean Penn) en een regisseur die doet denken aan Sam Fuller (Tom Waits).

Anderson weet de sfeer van de markante tragikomedies die o zo typisch waren voor de vroege jaren zeventig perfect weer te geven. Je voelt heel sterk de invloed van de voorgenoemde regisseurs. Soms verwijst hij binnen de episodische structuur – de ene keer subtiel, de andere keer heel nadrukkelijk – naar bekende en minder bekende seventiesfilms zoals Alex in Wonderland en Blume in Love van Paul Mazursky, Breezy van Clint Eastwood, American Graffiti van George Lucas, Shampoo van Hal Ashby, Taxi Driver van Martin Scorsese en Melvin and Howard van Jonathan Demme.

Licorice Pizza voelt zo organisch aan dat je bijna zou vergeten hoe briljant Anderson is als acteursregisseur. Hij weet echt het maximum te halen uit debutanten Hoffman en Haim, maar biedt ook een platform aan gevestigde waarden om kort te schitteren. Vooral Cooper is hilarisch als Jon Peters, de arrogante vrouwenversierder die ooit het bed deelde met Barbra Streisand, Warren Beatty’s inspiratiebron was voor Shampoo en Tim Burtons Batman produceerde.

Is dit nu al de beste film die je in 2022 in de cinema zal zien? Ga kijken en beslis voor jezelf!

>>Klap 

Paul Thomas Anderson herschept de jaren zeventig in een nostalgische romance, bekeken door de bril van filmklassiekers. Een grappige, intelligente en knap gemaakte hommage aan de cinema van Paul Mazursky, Robert Altman en Hal Ashby. 

Regie Paul Thomas Anderson
Cast Alana Haim, Cooper Hoffman, Sean Penn
Speelduur 2u13
Vanaf 5 januari in de bioscoop