Deze Elvis Presley-biopic van Australiër Baz Luhrmann is niets voor mensen die van spartaanse cinema houden. De Moulin Rouge!-regisseur heeft immers uit het leven van Presley een excessief en hyperkinetisch spektakel gedestilleerd dat je qua montage en energie met een actieblockbuster kunt vergelijken.

De kapstok van Elvis is de faustiaanse relatie tussen de popster en zijn manager Colonel Tom Parker (Tom Hanks) die optreedt als verteller. Luhrmann stelt Parker voor als een Mephisto die de jonge Elvis wereldroem belooft, maar hem uiteindelijk als een citroen zal uitpersen. In tegenstelling tot Faust wordt Presley zich echter pas veel te laat bewust van de gevolgen van zijn pact met de duivel.

De structuur van Elvis heeft Luhrmann overgenomen uit Amadeus, met Colonel Parker als Salieri en Elvis als Mozart. Net zoals Salieri blikt Parker terug op hoe hij zijn talentvolle jongeling ontdekte en hem uiteindelijk vernietigde. Interessant daarbij is de freudiaanse interpretatie van Elvis. Of die overeenkomt met de werkelijkheid maakt niet zoveel uit.

Net zoals Peter Shaffer en Milos Forman Mozarts leven extreem fictionaliseerden om iets te vertellen over genialiteit en middelmatigheid, eigent Luhrmann zich het verhaal van Presley toe om de donkere zijde van showbusiness te belichten en uit te leggen hoe het mogelijk was dat een rebelse tiener ten prooi viel aan een oplichter.

In de ogen van de regisseur groeide Elvis namelijk op met een zeer dominante moeder en een heel zwakke vader. Wanneer die moeder plots wegviel, lag de weg open voor een sterke surrogaatvader zoals Parker om haar plaats in te nemen. Hij kon zelfs de zwakke biologische vader voor zijn kar spannen. Het enige wat Elvis nog restte, was zelfvernietiging.

Elvis had een saaie musical kunnen worden in het verlengde van de vervelende biopic van John Carpenter met Kurt Russell, maar Luhrmann maakt van het leven van de superster een wervelend muziekspektakel. De speelduur van bijna drie uur vormt geen enkel probleem door de dynamische Moulin Rouge!-aanpak en de zeer persoonlijke interpretatie. En dan is er nog Austin Butler, die vooral wanneer hij op het podium jonge meisjes heupwiegend in extase brengt, ronduit briljant is als Elvis.

Als er al een minpunt is aan Elvis, dan is Tom Hanks. Met zijn fat suit en bizar – Nederlands ? –  accent lijkt hij wel een tekenfilmfiguur. Luhrmann had beter een John Goodman gecast als Parke, maar dan had de film het zonder A-lister moeten stellen. Probeer zo maar eens een 85 miljoen dollar dure film van bijna drie uur gemaakt te krijgen.        

>>Klap

Baz Luhrmann stoelde zijn Elvis-biopic op een Amadeus-structuur en voegde er een faustiaans thema en zijn wervelende Moulin Rouge!-regie aan toe. Het echte hoofdpersonage van dit muziekspektakel is Colonel Parker (Tom Hanks) die Elvis (Austin Butler) ten onder doet gaan. 

Regie Baz Luhrmann
Cast Tom Hanks, Austin Butler, Richard Roxburgh
Speelduur 2u39
Vanaf 22 juni in de bioscoop