In de slotscènes van Dune: Part One hebben Paul Artreides (Timothée Chalamet) en zijn moeder Lady Jessica (Rebecca Ferguson) onderdak gevonden bij de Fremen, de woestijnbewoners van Arrakis. In Dune: Part Two transformeert Paul in Muad’Dib, de bevrijder van de zandplaneet. Hij heeft daar echter tegenstrijdige gevoelens over omdat hij kampt met visioenen van een bloedbad. Intussen wil Baron Harkonnen (Stellan Skarsgård) de Fremen voorgoed vernietigen en de geruchten rond de komst van een Messias de kop indrukken.

Met de release van Part Two is eindelijk de volledige Dune-verfilming van Denis Villeneuve te zien, want eigenlijk vormt deze film samen met zijn voorganger één geheel, zoals de twee delen van Nymphomaniac en het Avengers-tweeluik Infinity War/Endgame. Dune: Part Two is dus een rechtstreekse voortzetting van het verhaal en beslaat de tweede helft van de tweede act en de volledige derde act van Frank Herberts bronmateriaal. Wie al dol was op Part One zal Part Two sowieso lusten, maar ook minder grote fans van het vorige deel zullen waarschijnlijk overstag gaan, want de opvolger is spectaculairder, heroïscher en bevredigender door de slagveldscènes en de stevige resolutie.

Het scenario haalt zijn sterkte niet alleen uit degelijk uitgewerkte thema’s als kolonialisme, ecologie, fundamentalisme en macht, maar ook uit Pauls gefocuste en daardoor boeiende evolutie. Toch werkt niet alles. Villeneuve en zijn coscenarist slagen er niet in om het liefdesverhaal tussen de protagonist en Chani (Zendaya) de nodige dramatiek te geven. Ze worden verliefd omdat het in het boek gebeurt, maar veel passie is er niet. Pas wanneer Paul zich – tot groot ongenoegen van de nuchtere Chani – begint te wentelen in zijn Messias-rol, wint de relatie aan kracht en inhoud.

Villeneuve heeft ook moeten snoeien in bepaalde subplots, anders had hij een film van 220 minuten moeten maken. Nieuwe gezichten Florence Pugh, Christopher Walken en Léa Seydoux hebben amper iets te doen, terwijl hun rollen heel belangrijk zijn voor het conflict. Zeker Pughs personage is niet alleen cruciaal voor dit verhaal, maar ook voor dat van de te verwachten threequel Dune: Messiah. Gelukkig kreeg Austin Butler, als het Cenobite-achtig neefje van Baron Harkonnen, wel ruimte om uit te groeien tot een waarlijk angstaanjagende badguy.

Dune: Part Two is geen perfecte film, maar wel een triomf. Dat is grotendeels te danken aan de arthouselook gecreëerd door director of photography Greig Fraser (The Batman), in combinatie met de geloofwaardige speciale effecten. In zekere zin speelt Fraser op inventieve wijze met licht en donker zoals Vittorio Storaro dat deed in Apocalypse Now. Hoogtepunt daarbij is de met infraroodcamera’s gefilmde sequens op de Harkonnenplaneet, waarbij alle kleuren uit het beeld worden opgeslorpt. Je moet lef hebben om zoiets te doen in een grootschalige Hollywoodproductie.

>>Klap

Denis Villeneuve werkt zijn Dune-epos af met een spectaculair en bevredigend tweede luik. Een Star Wars voor volwassenen met heel wat interessante thema’s en knappe fotografie van Greig Fraser.

Regie Denis Villeneuve
Cast Timothée Chalamet, Rebecca Ferguson, Javier Bardem
Speelduur 2u46
Vanaf 28 februari in de bioscoop