Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

07.01.2015

The Disappearance of Eleanor Rigby: Him/Her

door Jimmy Van der Velde

Er bestaan drie versies van Ned Bensons eerste langspeler, respectievelijk Him, Her en Them. De eerste belicht het verhaal vanuit het standpunt van het mannelijke hoofdpersonage, nummer twee concentreert zich op de vrouwelijke hoofdfiguur en Them is een combinatie van beide verhalen. Gelukkig worden Him en Her bij ons onaangeroerd in de zalen gedropt, wat een overweldigende filmervaring van 200 minuten oplevert. Een zéér lange zit, maar in ruil krijg je een intrigerend, hartroerend en uniek relatiedrama.

Dat Jessica Chastain en James McAvoy de hoofdrollen bekleden, is mooi meegenomen. We ontmoeten de Zero Dark Thirty-actrice en X-Men-held als verliefde New Yorkers – Conor en Eleanor – die op wolkjes lijken te lopen. Het geluk staat aan hun kant, tot regisseur Benson doorspoelt naar een latere fase in hun relatie. Ze hebben een kind verloren, wat als een tientonner op hun liefde weegt en hen doet besluiten om uit elkaar te gaan.

Plots sta je als kijker, zowel in Him als Her, aan de zijde van een personage dat tracht om te gaan met verdriet, verlangen en zijn/haar rol in deze gigantische, veeleisende wereld. Vergis je dus niet, Benson creëert met zijn ambitieuze regiedebuut meer dan een observatie van moderne liefde en relaties. Disappearance is ook een verhaal over hoe jonge mensen volwassenheid bij het nekvel trachten te grijpen maar falen. Conor worstelt om zijn hoofd financieel boven water te houden, terwijl Eleanor terug naar het ouderlijke huis en de schoolbanken keert.

Benson mikt niet op overdreven emoties, maar gaat voor subtiele cinema die je op een aangename manier in het verhaal weet te trekken. Het gaat niet over de emotionele storm na het overlijden van een kind, maar over op de periode waarin het ergste al voorbij is. Een conventionele aanpak zou tonen hoe Conor en Eleanor als koppel ten onder gaan. Dat krijgen we hier enkel in een paar flashbacks te zien. Benson vertelt liever hoe zijn personages ervoor kiezen hun leven verder te zetten en hoe ze het drama een plaats proberen te geven.

Het uit de weg gaan van grote emoties betekent dat dit nooit een film met gewicht wordt. Een stomp in de maag komt er niet, enkel een hele resem intrigerende levensobservaties die voor velen herkenbaar kunnen zijn. Extra leuk is de gewaarwording dat dezelfde scènes in Him en Her lichtjes anders lopen, wat het verschil in perceptie van Conor en Eleanor illustreert.

De herkenbaarheid wordt in de hand gewerkt door de natuurlijke acteerprestaties van Chastain en McAvoy. Vooral de roodharige acteergodin bewijst nog maar eens tot wat ze in staat is op het zilveren scherm. Ook noemenswaardig zijn Viola Davis als een cynische leerkrachte, William Hurt als vader Rigby, Bill Hader als een makker van Conor en Ciaran Hinds als Conors vader.

Een meesterwerk is dit aangename filmexperiment niet, een opvallend visitekaartje des te meer. En een tien voor durf en toewijding!

>>KLAP

Het is geleden van Blue Valentine dat er nog zo’n onverbiddelijke observatie van moderne liefde de cinemarevue passeerde. De lange duur kan afschrikken, maar het unieke uitgangspunt – je krijgt de twee perspectieven van een break-up te zien – intrigeert mateloos.

Regie Ned Benson
Cast Jessica Chastain, James McAvoy, Viola Davis
Speelduur 3u20
Vanaf 7 januari in de bioscoop

@TheJimeister