Bevinding #1: De X-Men-franchise kan een stevige schop onder de kont gebruiken. De filmreeks die de hedendaagse superheldenhausse mee in gang trapte, kende enkele hoogtes – X-Men 2 is en blijft een klassieker – maar ook de nodige laagtes – het eerste solo-avontuur van Wolverine, iemand? Bovendien vliegt de mutantensaga ondertussen al enkele afleveringen op automatische piloot.

Bevinding #2: De carrière van Ryan Reynolds kan een stevige schop onder de kont gebruiken. De Canadese bink doet al geruime tijd zijn best om zijn halfzachte romcom-imago van zich af te schudden. Zo bewees hij met de Hitchcockwaardige thriller Buried dat hij meer in zijn mars heeft dan zijn vorige rollen deden vermoeden. Maar in serieuzer werk als Woman in Gold lijkt hij vooral verloren te lopen.

Bevinding #3: Deadpool schopt bovenstaande bevindingen van hier naar Mars en terug.

Het lijkt wel alsof Reynolds beseft dat dit de ultieme kans is om zijn wankele filmverleden uit het collectieve geheugen te wissen. Het moet van Hugh Jackmans eerste keer als Wolverine geleden zijn dat een acteur een superheld met zo’n perfecte energie incarneerde. Op geen enkel moment geloof je dat het om hetzelfde personage gaat dat Reynolds zo erbarmelijk weergaf in de voorgenoemde soloprent van De Geklauwde.

Veel heeft te maken met de mentaliteit van het team achter deze productie. Je krijgt de indruk dat de producenten van de X-Men-franchise hun stoutste medewerkers carte blanche gaven, wat perfect past bij een film over een van Marvels meest waanzinnige personages, een huurmoordenaar met een voorliefde voor fysiek geweld en verbale humor, die er niet voor terugdeinst om zijn publiek rechtstreeks aan te spreken.

Dat Reynolds als de rood-zwarte moordmachine de ene oneliner na de andere spuit, is op zich niet zo opmerkelijk. Dat hij aan de lopende band verwijst naar de vele gebreken van de vorige X-Men-films, maar ook naar die van tal van andere films, is dan weer minder alledaags. Bovendien gaat het er tijdens de actiesequenties zelfs bloederiger aan toe dan in het merendeel van de horrorproducties die Hollywood dezer dagen uitspuwt.

Goed, het wraakverhaaltje zal geen prijs winnen voor origineelste scenario aller tijden en toegegeven, de film ziet er bij momenten uit als de zoveelste knokprent die wegens budgettaire beperkingen in druilerig Canada werd gedraaid. Maar de aanhoudende stroom van subversieve humor, het genietbare gekissebis tussen het hoofdpersonage, zijn geliefde en een reeks memorabele sidekicks, én de hilarische opening en end credits doen het merendeel van de gebreken met een met bloed doordrenkte mantel der liefde bedekken.

Benieuwd of X-Men: Apocalypse hieraan kan tippen!

>>KLAP

Laat de X-Men-franchise beschoten, bespoten en beschimpt worden door een team dat duidelijk DNA deelt met de makers van de subversieve superheldenprent Kick-Ass en je krijgt deze prettig gestoorde comicbewerking die Ryan Reynolds de rol van zijn leven bezorgt.

Regie Tim Miller
Cast Ryan Reynolds, Morena Baccarin, T.J. Miller
Speelduur 1u48
Vanaf Vanaf 10 februari in de bioscoop

@Waanzinema