Op zaterdag 20 februari, de Werelddag voor Sociale Rechtvaardigheid namen een paar duizend kunstenaars en cultuurliefhebbers deel aan een bijzondere mobilisatie voor cultuur.

Na een open oproep van Still Standing for Culture zijn in recordtijd uiteindelijk meer dan 500 creatieve acties opgezet. Op ruim 120 plekken over het hele land namen ze de publieke ruimte in om speels te protesteren tegen de impasse omtrent de corona-aanpak van de regering.

Al die acties gingen inventief aan de slag met de huidige regels: op daken en balkons, in straten en parken, in wachtrijen of op het openbaar vervoer.

Sommige cultuurhuizen transformeerden zich voor één dag in een museum of een dierentuin, om toch een cultureel aanbod te kunnen voorzien.

Andere acties riskeerden makkelijke boetes om al onze volksvertegenwoordigers er nog eens aan te herinneren dat het in deze structurele crisis hun taak is om het zware gewicht van de coronamaatregelen gelijk te verdelen over alle sectoren en activiteiten.

De cultuursector is het moe om te horen dat cultuur op basis van de cijfers langzaam weer zal kunnen heropenen. Om dan over enkele weken of maanden weer te moeten sluiten als de situatie opnieuw verergert, terwijl de grote commerciële spelers wel open zullen mogen blijven? De sector vraagt een heel andere logica.

Hele groepen in de samenleving op non-actief zetten is een strategie die vandaag niet langer acceptabel is: ze benadrukt sociale ongelijkheden, creëert blijvende breuklijnen tussen burgers, holt sociale banden vervaarlijk uit en tast de mentale gezondheid van de hele bevolking aan.

Volgens de cultuursector moet er een einde komen aan dit arbitraire beleid zonder openbaar debat, op ministerieel bevel, wars van overleg of heldere perspectieven in de tijd.

De sector vraagt aan de regering dan ook geen ‘versoepeling’: dat is een schijnidee dat de huidige aanpak op twee snelheden alleen maar rechtvaardigt. Wat de sector vraagt, is dat alle regels echt in evenwicht gebracht worden, binnen een visie van reële solidariteit.

Zonder het overlegcomité van vrijdag 26 februari af te wachten, gaat Still Standing door op de ingeslagen weg. De massale respons van zaterdag toont niet alleen een nieuwe en gedecentraliseerde manier van mobiliseren, met de mens centraal. Het drukt ook een
nieuwe houding uit.

De cultuursector uit zijn verdoving en zijn isolement getreden, is weer in beweging gekomen en heeft het leven nieuwe perspectieven en betekenis gegeven.

Dit creatieve verzet tegen allerlei onrechtvaardigheden zal zich niet langer laten ontmoedigen door het verbod om met meer dan 100 mensen te demonstreren of door het verbod op culturele evenementen in theaters en andere openbare plekken.