Bones and All van Luca Guadagnino (Call Me By Your Name, Suspiria), gebaseerd op de YA-roman van Camille DeAngelis, is geen film voor gevoelige zielen. Je zou hem kunnen omschrijven als een romantische huiverfilm, maar dan romantisch in de zin van Badlands van Terence Malick en huiver à la Nicolas Roeg. De film is echter veel meer: een roadmovie, een coming-of-age, een tienerportret en een junkieverdriettragedie.

Bij de aanhef lijkt Guadagnino een milieuschets over arme mensen in het Amerika van Ronald Reagan voor ogen te hebben. Hij slaat plots een heel andere richting in wanneer het jonge meisje Maren (Taylor Russell) tijdens een avondje uit in de vinger van een vriendin bijt… tot het been zichtbaar wordt. Marens vader die blijkbaar op de hoogte is van de kannibalistische aard van zijn dochter besluit voor de zoveelste keer te vluchten, maar laat haar ten einde raad toch alleen achter. Het enige doel dat Maren nu nog heeft, is op zoek gaan naar de moeder die ze amper gekend heeft. Onderweg ontmoet ze Lee (Timothée Chalamet), een andere kannibaal, tot wie ze zich aangetrokken voelt.

Guadagnino weet al de verschillende genres waarbinnen hij opereert goed met elkaar te verzoenen. maar de overheersende sfeer is die van een droom waarin de epische Amerikaanse landschappen de sporadische dreigingen en plotse manifestaties van gruwel ietwat verzachten. Binnen die droom kan je je ook gemakkelijk identificeren met – hoe vreemd dat dit ook mag klinken voor wezens die stukken uit je lichaam willen happen – Maren en Lee, twee jonge mensen op zoek naar hun identiteit en een ‘normaal’ leven.

Dat ‘normaal’ leven staat echter onder enorme druk door soortgenoten (geniale acteurs Mark Rylance en Michael Stuhlbarg in de gruwelijkste rollen van hun leven) die hun ‘geaardheid’ al lang aanvaard hebben, maar gekweld worden door een enorme eenzaamheid. Hun onvoorspelbaarheid zorgt voor de schokkendste huivermomenten van het jaar.

Uiteraard is het kannibalisme-element een metafoor die ieder voor zich kan invullen. Het feit dat de cineast het verhaal situeert in het Reagan-tijdperk – een era waarin iedereen die anders was dan wit, hetero, rijk en rechts zich koest moest houden, onderduiken of vluchten – geeft aan dat hij het heel breed ziet.

Guadagnino’s beste film tot op heden.

>>Klap

Suspiria-regisseur Luca Guadagnino keert terug naar het horrorgenre met een junkieverdriettragedie/road movieover een meisje dat door een romance leert omgaan met haar kannibalistische impulsen. Overduidelijk beïnvloed door Badlands van Terrence Malick.