“Ik kwets de hele tijd mijn tong aan een van mijn tanden”, klaagt Hideko, het rijke hoofdpersonage uit The Handmaiden. “Laat me eens voelen”, antwoordt haar nieuwe persoonlijke dienstmeid Sook-hee, meteen de andere hoofdfiguur. De remedie voor de scherpe tand maakt meteen duidelijk welke film de Zuid-Koreaanse regisseur Park Chan-wook (Oldboy, Stoker) aanbiedt. Sook-hee neemt een vingerhoed, zet die op haar duim, opent Hideko’s mond en begint de scherpe kies zachtjes bij te vijlen.

“Ooooh, kinky”, hoor ik je al mompelen, met hoge verwachtingen in de stem. En gelijk heb je. The Handmaiden is een indrukwekkende demonstratie van erotiek van de meest geraffineerde soort, waarbij suggestie doorgaans meer effect sorteert dan expliciet naakt. Begrijp me niet verkeerd, er vallen genoeg vrouwelijke vormen te bewonderen — minus het schaamhaar, want dat is een grote no no in het verre Azië. Maar de momenten waarop The Handmaiden echt warme gevoelens losmaakt in de fijnere plekken van je lichaam mikken toch met name op je verbeelding.

Het verhaal is er ook naar. Het gaat om een bewerking van de roman Fingersmith van Sarah Waters, een Britse schrijfster die bekend staat om haar prikkelende vertellingen. Daarbij legt ze graag de nadruk op de vrouwenliefde (zie ook Tipping the Velvet) en op sadomasochistisch getinte machtsverhoudingen, twee elementen die ook hier zeer aanwezig zijn. Passie, manipulatie, exploitatie, jaloezie, onderdrukking, het is een rijke voedingsbodem waar de film zijn scheuten in plant.

The Handmaiden speelt zich af in het Korea van de jaren 30, op een moment dat Japan het land bezet en zijn vermeende superioriteit op alle vlakken laat gelden. Een oplichter ziet zijn kans schoon om een rijke Japanse (Hideko) op te lichten, met de hulp van de eerder vernoemde Sook-hee. Het plan is dat die als dienstmeid het vertrouwen wint van haar meesteres en haar overtuigt om in het huwelijk te treden met een charmante graaf, in werkelijkheid niemand minder dan de oplichter zelf. En dat is pas het begin van de kronkelende plot.

Het genot dat je uit The Handmaiden haalt, heeft niet alleen te maken met de pikante en perverse toestanden waarin de karakters terechtkomen. Chan-wook creëert ook een wondere wereld die de decadentie voelbaar maakt en voegt er ook nog eens een heerlijke laag donkere humor en een gedoseerde scheutje van zijn patente fysieke geweld aan toe.

Wat hem minder lukt, is om de amoureuze kant overtuigend in de verf te zetten. Fingersmith is in wezen een liefdesroman, The Handmaiden draait eerder uit op een erotische versie van Stephen Frears’ oplichterklassieker The Grifters. Daar is niets mis mee, maar als je ziet hoeveel moeite Chan-wook doet om de passie te onderstrepen, kan je niet anders dan concluderen dat hij op dat vlak tekortschiet. Of concreter: dit is geen La vie d’Adèle.

Laat dat je echter vooral niet tegenhouden om te gaan kijken!

>>KLAP

Oldboy-cineast Park Chan-wook verkast een door en door Britse erotische thriller naar Korea anno jaren 30. Het resultaat is een verleidelijke, donker geestige en bijzonder kinky film, die de vleselijkheid van La vie d’Adèle kruist met oplichterij à la Matchstick Men.

Regie Chan-wook Park
Cast Kim Tae-ri Kim, Kim Min-hee Kim, Ha Jung-woo
Speelduur 2u24
Vanaf 14 december in de bioscoop