Arthouse-auteur Michael Koch combineert in zijn tweede film Drii Winter een documentaire over de Alpen in Duitstalig Zwitserland en een afstandelijk liefdesdrama terwijl een Zwitsers koor de hoofdstukken afrondt. Resultaat: een uiterst originele kijkervaring.

Het drama gaat over Marco en Anna. Hij is een domme kracht die in het vizier komt van een jonge serveerster die snakt naar een beetje gezelschap en liefde. In de Alpen is het jonge volk al lang vertrokken naar de steden en heeft ze dus weinig keuze. Aanvankelijk lijkt het te klikken, maar dan begint Marco zich vreemd te gedragen.

Koch observeert het verhaal zoals hij dat doet met de boeren die ballen stro via een kabelbaan naar beneden katapulteren: statisch, rustig, verrassend en met aandacht voor het 4:3-kader. Dat levert soms knappe beelden op zonder dat je Koch moeilijk kunt beschuldigen van mooifilmerij. De esthetiek voelt immers nooit geforceerd aan.

Drii Winter is ook niet pretentieus. Koch laat de kijker zelf beslissen wat die combinatie van documentaire, drama vertolkt door niet-professionele acteurs, folkloristische muziek en absurde momenten te betekenen heeft. Mogelijk wilde hij het leven in die specifieke regio vatten als een afstandelijke droom over een monotoon leven dat het toch waard is om geleefd te worden.    

>>Klap

Michael Koch observeert de Duitstalige regio in de Zwitserse Alpen via een mix van een afstandelijk liefdesdrama en een documentaire schets van het boerenleven. Een originele film die een perfecte double bill zou vormen met Le otto montagne van Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch.

Regie Michael Koch
Cast Michèle Brandt, Simon Wisler, Daniela Barmettler
Speelduur 2u16
Vanaf 9 november in de bioscoop