Het zal Roland Emmerich worst wezen wat de pers over zijn nieuwe rampenfilm schrijft. De maker van The Day After Tomorrow en 2012 beseft zonder twijfel dat wat hij en zijn scenarist-componist Harald Closer uit hun kokers schudden kant noch wal raakt. In hun ogen scheppen ze een fantasie waarin alles kan en die door het kleinste kind begrepen kan worden. Met Moonfall gaan ze meer dan ooit voor een bewust clichématige en, jawel, oliedomme formulefilm voor een publiek dat hapklaar popcornentertainment verwacht.

Tien jaar na een incident in de ruimte ontdekt een Engelse complotdenker (John Bradley uit Game of Thrones), die gelooft dat de maan een holle megastructuur is, dat de maan de aarde nadert. Ook NASA maakt die observatie en stuurt een verkenningsteam uit. Intussen stormt de maan met grote snelheid op de aarde af, met overstromingen en andere rampen tot gevolg. De redding van de aarde ligt nu bij twee astronauten (Patrick Wilson en Halle Berry).

Dat de maan hol is vanbinnen, is slechts een van de vele ridicule ideeën in Moonfall. Je wordt ook verondersteld min of meer te slikken dat de NASA-baas plots ontslag kan nemen omdat hij er geen zin meer in heeft, dat een nobody in een oogwenk astronaut wordt, dat papa astronaut zo goed kan mikken dat zijn ruimtecapsule naast zijn familie wordt gedropt en dat echtelijke discussies een paar minuten voordat de wereld vergaat kunnen plaatsvinden.

Zo zijn er nog tientallen momenten waarbij je het uitproest, maar alles gaat zo snel dat je het allemaal voor lief neemt, ook al omdat het een verspilling van energie zou zijn om dit soort cinema met een kritisch oog te bekijken. En ja, in het beste geval amuseer je je wel met de zoveelste CGI-tsunami die op de kusten van de VS inbeukt.

Wie zulke rampenonzin, waarin een karakteracteur als Patrick Wilson zijn banale dialogen bloedserieus debiteert, ziet zitten, moet zichzelf volledig laten gaan. Je bent echter wel twee uur van je leven kwijt, die je had kunnen spenderen aan entertainment waar je echt iets van overhoudt.

>>Klap 

Roland Emmerich keert terug naar het rampenfilmgenre met een verhaal over enkele astronauten die moeten beletten dat de maan tegen de aarde botst. Doet denken aan een mix van Emmerichs eigen The Day After Tomorrow en 2012, met extra ingrediënten uit Gravity, Stargate en Armageddon.

Regie Roland Emmerich
Cast Patrick Wilson, Halle Berry, John Bradley
Speelduur 2u10
Vanaf 23 maart in de bioscoop