We moeten Matt Reeves dankbaar zijn omdat hij Warner heeft kunnen overtuigen om zijn Batman los te koppelen van het DC Extended Universe dat voor een groot deel bepaald werd door Zack Snyder. Die weet wel leuke shots uit zijn mouw te schudden, maar narratief liet hij altijd een clichématige knoeiboel achter. Reeves staat veel steviger in zijn schoenen wat betreft een homogeen script en slaagt er vrij goed in om bestaand materiaal (Let Me In, de Planet of the Apes-films) op een originele manier te herkauwen. The Batman kan misschien niet tippen aan Christopher Nolans The Dark Knight, maar in vergelijking met Batman v Superman: Dawn of Justice, Justice League en de meeste Marvel-films is hij ongetwijfeld een triomf.

Het prille begin van Bruce Wayne komt ditmaal niet aan bod – tenzij verbaal.  Onder meer geïnspireerd door de comic Year One treffen we de jonge Bruce (Robert Pattinson die eruitziet als het neefje van The Crow) aan wanneer hij al een jaar bezig is met de opkuis van Gotham City. De stad is echter zo corrupt dat zijn daden weinig soelaas brengen. Plots duikt er een vigilante op die hetzelfde wil bereiken als Batman: The Riddler (Paul Dano). Hij straft criminele politici, magistraten en agenten echter op de meest wrede wijze. Terwijl de twee vigilantes kat en muis spelen, maken twee gangsters, Carmine Falcone (John Turturro) en zijn rechterhand Penguin (een onherkenbare Colin Farrell), schoon weer. Gelukkig krijgt Batman hulp van Catwoman (Zoë Kravitz). 

Het script is zeer behoorlijk gestructureerd. De focus ligt vooral op het antagonisme tussen Batman en The Riddler, terwijl de verhaallijn van Penguin eerder beperkt blijft – waarschijnlijk met het oog op de sequel. Met een speelduur van bijna drie uur valt de film wel te lang uit. Dat heeft vooral te maken met de uitgesponnen climax.

Er zijn een paar overeenkomsten met Batman Returns van Tim Burton, vooral dan door de aanwezigheid van Penguin en Catwoman. Reeves werkt echter aan de andere kant van het spectrum. The Batman blijft ver weg van het chaotische, cartooneske Burton-universum en sluit meer aan bij de strakke realistische seventieswereld van Joker.

Reeves gaf trouwens toe dat hij vooral plukte uit gebeurtenissen en films uit de jaren zeventig zoals de speurtocht naar de Zodiac Killer en klassiekers als The French Connection en Taxi Driver. Ook stilistisch leunt The Batman aan bij de cinema van het New Hollywood, maar de geweldige Australische cameraman Greig Fraser (Killing Them Softley, Foxcatcher en Dune) gaat nog een stap verder. Sommige shots zijn volledig out of focus, terwijl je toch begrijpt wat er in beeld gebeurt. Dat past goed bij het concept van deze Batman-noir met Bruce Wayne als een schizofrene Sam Spade in een gothic carnavalpak.

En wat met Robert Pattinson als Batman? Hij doet het niet slechter of beter dan Christian Bale, maar die The Crow-insteek maakt zijn personage in ieder geval interessanter dan de versies van Val Kilmer, George Clooney en Ben Affleck. En eigenlijk toont het duo Pattinson-Reeves – meer nog dan Nolan – dat Batman het product is van een heel duistere en corrupte wereld. 

>>Klap  

Matt Reeves koppelde zijn Batman los van het DC Extended Universe voor een benadering waarin een jonge Batman geconfronteerd wordt met een andere vigilante. Indien je Christopher Nolans Nolans The Dark Knight zou marineren in een bad van Seven, Zodiac, Taxi Driver en Joker zou je bij deze neonoir uitkomen. 

Regie Matt Reeves
Cast Robert Pattinson, Zoë Kravitz, Paul Dano
Speelduur 2u56
Vanaf 2 maart in de bioscoop