Het is lang geleden dat er nog eens een onvervalst ongecompliceerde romantische Hollywoodkomedie in de zalen speelde. Op basis van de synopsis lijkt Marry Me perfect om in de voetsporen te treden van genreklassiekers als Four Weddings and a Funeral, Notting Hill en My Best Friend’s Wedding. Maar helaas, dit politiek correct stervehikel voor Jennifer Lopez irriteert door het narcisme van de ster, het overdadige sentimentalisme en het gebrek aan frisse humor.

De makers van Marry Me gingen het concept zoeken bij de gelijknamige web comic van Bobby Crosby, die op zijn beurt de mosterd meer dan waarschijnlijk haalde bij succesvolle romcoms zoals Roman Holiday en Love Actually: een celebrity valt voor een doodgewone sterveling en vice versa. Lopez moet gedacht hebben dat zij de inspiratiebron was, want ze maakte er als producer-steractrice een pet project van.

De beroemdheid hier is Kat Valdez, een popster van het kaliber van, zeg maar, Jennifer Lopez. Ze is van plan om tijdens een concert in Madison Square Garden haar jawoord te geven aan haar (zang)partner Bastian (Colombiaanse zanger-songschrijver Maluma). Een paar minuten voor dat grote moment duikt er op sociale media echter een filmpje op, waaruit blijkt dat Bastian een scheve schaats heeft gereden. Kat is volledig van de kaart en wijst een volslagen onbekende (Owen Wilson) aan als de man die ze zal huwen. Charlie, een gescheiden wiskundeleraar, besluit het spel mee te spelen om Kat uit de nood te helpen.

Wat volgt in deze absurde romantische komedie, kun je nu al voorspellen. Zelfs de climax heb je al meer dan eens gezien. Daar is niets mis mee, want voorspelbaarheid hoort nu eenmaal bij het genre. De kunst is echter om het toch fris en grappig te houden: je weet wat er zal komen, maar niet helemaal hoe. De schrijvers van Marry Me hadden op dat vlak duidelijk een acuut gebrek aan inspiratie. Hun voornaamste job was Lopez te doen schitteren als een bloedmooie, getalenteerde, zachte, emotionele, medelevende, kindvriendelijke superster. Daarnaast lijkt men alles uit het handboek Political correctness in movies te hebben toegepast: de beste vrienden van de protagonisten zijn lesbiennes en homo’s, Charlie heeft een interraciale relatie achter de rug, kinderen zijn zonder uitzondering cute and smart en de leeftijd van Lopez wordt ‘boven de 35’ geschat. 

Dat de film nog enigszins oké is, mag een mirakel heten. Die verdienste gaat helemaal naar Wilson. In stervehikels zoals deze wordt de tweede viool meestal ingevuld door een tweederangsacteur of een rijzende ster die de hele tijd gas moet terugnemen om de echte ster niet te overschaduwen. De onderschatte Wilson heeft echter genoeg ervaring en talent om iets van zijn rol te bakken. Anders was Marry Me ongetwijfeld nu al de draak van het jaar geweest.

>>Klap 

In deze romantische komedie huwt een bedrogen popster onverwacht met een haar totaal onbekende wiskundeleraar. Een variant op Notting Hill, met Jennifer Lopez in de Julia Roberts-rol.

Regie Kat Coiro
Cast Jennifer Lopez, Owen Wilson, Maluma
Speelduur 1u52
Vanaf 9 februari in de bioscoop