Lin-Manuel Miranda werd een grote ster met de hitmusical Hamilton, maar zijn eerste succesvolle wapenfeit was In the Heights. Al in 2008 zag Universal brood in een filmversie, maar het project ging niet door omdat men geen Latino-sterren voor de hoofdrollen kon strikken.Toen Hamilton zeven jaar later Broadway veroverde, ontstond er opnieuw interesse in een filmversie van In the Heights van de studio’s. Warner hapte toe en huurde Jon M. Chu, de regisseur van twee Step Up-films, in om van de musical een volwaardig cinematografisch feest te maken. De film voelt zeker als een party aan, maar dan wel eentje waar je niet echt zin in hebt.

In the Heights heeft zeker wat te vertellen. Centraal staan de inwoners van Washington Heights, een wijk in Upper Manhattan waar vooral mensen van Dominicaanse, Puerto Ricaanse en Cubaanse origine wonen. De bevolking is er armer dan in de rest van Manhattan en hoopt op een beter leven. Velen van hen zijn Dreamers, migranten die als kind naar de VS kwamen, maar nog steeds geen officiële papieren hebben. Anderen raken niet weg uit de wijk omdat ze geen toegang kregen tot hoger onderwijs. En nog anderen moeten uitwijken voor de plannen van agressieve projectonwikkelaars.

Usnavi de la Vega (Anthony Ramos) is zo’n ambitieuze migrantenzoon die droomt van een nieuw leven in de Dominicaanse Republiek waar hij hoopt de voormalige strandbar van zijn vader te heropenen. Intussen keert Nina terug van Stanford University met slecht nieuws, maar daar heeft haar vader geen oren naar. Tenslotte ziet Daniela zich genoodzaakt om haar kapsalon te verhuizen.

Voor een swingende Latino-sfeer zit je bij In the Heights dus schijnbaar goed en toch voel je weinig zin om mee te bewegen met de salsa- en andere dansen. Chu meent immers dat je cinema vooral schept door montage. Daarmee verniel je echter de vloeiende bewegingen van de choreografieën. Bovendien is Chu duidelijk niet getalenteerd genoeg om het soort tintelingen in je buik op te wekken waarvoor musicalmaestro Bob Fosse decennia terug bekendstond.

Daarnaast irriteert de overdreven sentimentaliteit. Bij een voorstelling op de planken kan je daar letterlijk en figuurlijk afstand van nemen, hier word je via close-ups met je neus op de zeemzoetigheid geduwd. Daarin schuilt nog een ander probleem: je wordt gevraagd om sympathie te hebben voor het lot van Amerikanen die door de overheid niet worden geaccepteerd, maar de kleffe, clichématige vrolijkheid maakt dat haast onmogelijk

Misschien had Miranda – die opduikt in een klein rolletje – moeten kiezen voor de Hamilton-aanpak en met een vlotte toneelregistratie hebben gezorgd voor wat nu ontbreekt: dans- én zangmagie. 

>>Klap

Hamilton-brein Lin-Manuel Miranda brengt de filmversie van zijn eerste musicalhit naar het witte doek als een licht verteerbare mix van West Side Story en Step Up. Een must voor al wie geboeid kan worden door een zomerse kijk op de arme Latino-bevolking in Upper Manhattan.

Regie Jon M. Chu
Cast Anthony Ramos, Jimmy Smits, Lin-Manuel Miranda
Speelduur 2u23      
Vanaf 7 juli in de bioscoop