In 1991 probeerde Jack Gill, de stuntcoördinator van regisseur Sidney Lumet, een Oscarcategorie voor stunts in het leven te roepen. Daarvoor moest hij eerst een stuntafdeling van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences oprichten en genoeg leden vinden om op de genomineerden te kunnen stemmen.

Volgens de Academy zou het hele proces drie tot vier jaar in beslag nemen, maar vandaag de dag is Gil er nog steeds mee bezig. “In het begin stonden ze te springen om mij te helpen,” zegt hij, “maar na enkele jaren waren ze mij beu en nu is het zelfs moeilijk om ze te pakken te krijgen.”

Nochtans zijn stunts door de dominantie van blockbusters alomtegenwoordig geworden en probeert de Academy de dalende kijkcijfers op te trekken door meer populaire films te nomineren. Denk maar aan de Mission: Impossible-franchise waarin Tom Cruise zijn eigen halsbrekende stunts voor zijn rekening neemt.

“Tom Cruise is een fantastische stuntman op zich,” zegt stuntvrouw Janene Carleton, die met hem samenwerkte aan de Mission: Impossible– en Jack Reacher-films.

“Slechts een handvol acteurs doen hun eigen stunts,” vervolgt ze, “maar ook zij worden ondersteund door een team dat de actiescènes ontwerpt, repeteert en bekijkt wat er het coolst uitziet, het meeste pijn doet en het veiligst is.”

“Ze trainen de acteur,” besluit ze, “en zelfs als hij een stunt zelf doet, doen zij hem ook. Op die manier kunnen ze namelijk samen aan de montage werken.”

Ondertussen reikt de Screen Actors Guild al sinds 2007 de Best Stunt Ensemble-prijs uit en kondigde de Academy of Canadian Film and Television aan dat ze een categorie voor stunts zullen voorzien.

“Het is vreemd om films als The Revenant en Mad Max: Fury Road zoveel nominaties te zien krjgen, terwijl wij de helft van het werk hebben gedaan,” zegt stuntvrouw- en coördinator Angelica Lisk Hann, die voor de Canadese stuntaward pushte.

In de VS dreigen de Oscars dan weer voor het tweede jaar op rij geboycot te worden door de stuntsector. Volgens Gill is er echter hoop. “Momenteel zijn we met 95 leden,” zegt hij, “en volgend jaar zullen dat er meer dan honderd zijn, genoeg voor een officiële stuntafdeling en mogelijk een Oscarcategorie.”

De Academy richtte in 2013 een castingafdeling op en ook zij hebben nog steeds geen eigen prijs. Gill vermoedt ook dat er een groter probleem is, namelijk dat stuntmensen als minderwaardig worden beschouwd.

“In meetings wil niemand met mij praten,” zegt hij, “en ik voel mij soms ongewenst, alsof ik tot een elite-golfclub behoor, maar zelf niet mag spelen.”

Bron: Vulture