Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

03.04.2024

Drive-Away Dolls: Ethan Coen gaat solo met matige mix van queerkomedie en gangsterfarce (recensie)

door Chris Craps

Dat Ethan Coen solo ging, heeft deels te maken met zijn partner en frequente monteur, Tricia Cooke. Zij wilden al een tijdje iets maken rond lesbiennes en de tijd leek daar rijp voor. Met Drive-Away Dolls lanceren ze een trilogie. Fans van het oeuvre van Joel en Ethan Coen als team zullen echter een klein beetje ontgoocheld zijn. De film haalt immers nooit het niveau van het lichtjes verwante Raising Arizona of The Big Lebowski.

Cooke lijkt de stuwende kracht achter Drive-Away Dolls. Ze heeft zich lang geleden geout als lesbienne – hoe dat functioneert binnen haar huwelijk met Ethan moet je maar zelf googelen – en had het idee voor een komedie met invloeden van de cinema van Russ Meyer en John Waters, maar met een heel open kijk op queerseksualiteit. De noirelementen lijken dan weer eerder van Ethan te komen.

Margaret Qualley vertolkt Jamie, een lesbienne die haar vriendin Sukie (Beanie Goldstein) ontrouw is geweest. Jamie heeft geen verblijfplaats meer en besluit haar seksueel gefrustreerde vriendin Marian (Geraldine Viswanathan) te volgen naar Tallahassee in Florida. Ze huren een wagen en krijgen enkele gangsters achter zich aan. Blijkt dat het voertuig koffertjes bevat die bestemd waren voor een machtige politicus.

Drive-Away Dolls verveelt nooit en is bij momenten best geestig, maar er zijn heel wat scènes die de punch en de verrassing missen van de gemiddelde Coens-komedie. De leukste fragmenten zijn die met een gangsterduo dat echo’s bevat van de tandem Steve Buscemi-Peter Stormare in Fargo. Qualley irriteert met haar vreselijke Texaans accent echter zodanig dat je amper glimlacht. Haar relatie met de uitstekende Viswanathan werkt wel, maar dan zit je in een komedie die aanschurkt tegen het vulgaire.

Het is zeker origineel om dat genre te mixen met een droge gangsterfarce, doorspekt met psychedelische shots. Maar het geheel mist de filmische en subtextuele diepgang van een Raising Arizona, een Fargo of een Burn After Reading. Misschien is het niet correct om dit tussendoortje te vergelijken met die Coens-klassiekers, maar de film ademt hoe dan ook hun stijl uit zodat het onvermijdelijk is.

>>Klap

Ethan Coen gaat solo met deze sekskomedie over twee lesbiennes die een auto met een verdachte lading huren. Een mix van Faster, Pussycat! Kill! Kill! en Raising Arizona.

Regie Ethan Coen
Cast Margaret Qualley, Geraldine Viswanathan, Matt Damon
Speelduur 1u24
Vanaf 3 april in de bioscoop