Alsof Cats nog niet hallucinant genoeg is op zichzelf, blijken tal van mensen de film onder invloed van drugs te bekijken. The Washington Post verzamelde reacties van mensen die de musicalverfilming zagen na het nemen van geestverruimende middelen zoals paddo’s en LSD. Dat leverde onder meer de volgende quotes op:

• “De indrukwekkendste cinema-ervaring van mijn leven.”
• “De meest angstaanjagende ervaring van mijn leven. Ik zweer dat mijn ziel me ontglipt is.”
• “Ik moest beide keren huilen. Ik ga zeker nog twee keer kijken.”
• “Vier keer overgegeven, maar uiteindelijk begreep ik de film op een heel diep niveau.”
• “Ik kreeg een paniekaanval halverwege, net nadat Taylor Swift Macavity gezongen had.”
• “Wanneer Judi Dench recht in de camera kijkt en zegt dat een kat geen hond is, was ik doodsbang.”

Eén bron verklaarde: “Ik voelde me de hele film door gevangen. Ik voelde zelfs Jennifer Hudsons snot op mijn gezicht”, verwijzend naar de huilerige performance van de zangeres-actrice. “Ik had ook geen enkel idee wat er juist aan het gebeuren was of waarover de katten aan het zingen waren.”

Niet alleen het gebrek aan een duidelijk plot, maar ook de afwezigheid van degelijke speciale effecten leverde commentaar op: “De overgang tussen de vacht en de menselijke handen, kwam zo onnatuurlijk over. Het leek alsof ik voortdurend mijn verstand verloor. Vandaar dat ik me concentreerde op mijn ademhaling.”

Conclusie: de ‘rumoerige screenings‘ die de Amerikaanse cinemaketen Alamo Drafthouse organiseert, zijn waarschijnlijk de best mogelijke manier om Cats (nog) een kans te geven in de bioscoop.

Bron: IndieWire