Moses Farrow, de geadopteerde zoon van actrice Mia Farrow en haar ex-man Woody Allen, heeft gereageerd op de beschuldigingen van zijn adoptiezus Dylan Farrow dat Allen haar zou verkracht hebben.

Dat deed hij in een essay getiteld A Son Speaks Out. “Ik sta niet graag in de belangstelling,” schreef hij. “Gezien de onjuiste en misleidende aanvallen tegen mijn vader kan ik echter niet langer stilzwijgend toekijken hoe men hem blijft veroordelen voor een misdaad die hij niet heeft begaan.”

Volgens Moses is er niks waar van Dylans verhaal dat de verkrachting op zolder zou plaatsgevonden hebben en dat Allen haar beval om met de elektrische trein van haar broer te spelen terwijl hij zich aan haar vergreep. “We hadden geen elektrische trein op zolder,” zei Moses. “Er was daar niet eens plaats om te spelen. Het was een onafgewerkte kruipruimte onder een schuin dak met uitstekende nagels en planken. Het idee dat daar een trein rondreed is belachelijk.”

Moses, door Mia Farrow geadopteerd uit Zuid-Korea, voegde er ook nog een reeks beschuldigingen aan het adres van zijn moeder aan toe. “Inwonen bij haar was ondraaglijk, tenzij je aan al haar bevelen gehoorzaamde, hoe bedenkelijk ze soms ook waren.”

Hij beschrijft een eerste incident met een meetlint, dat zijn moeder al de hele dag aan het zoeken was en op zijn bed bleek te liggen. “Ze vroeg waarom het op mijn bed lag,” zei Moses, die toen in het eerste leerjaar zat. “Ik zei haar dat ik het niet wist en dat een werkman het daar misschien had achtergelaten. Dat antwoord beviel haar niet en ze gaf mij een zodanig harde klap dat mijn bril van mijn neus vloog.”

“Ik was aan het huilen terwijl ze mij uitlegde hoe we zouden repeteren wat er juist gebeurd was. Ze zou terug mijn kamer binnenkomen en ik zou haar vertellen dat het mij speet het meetlint te hebben genomen. Ze verplichtte mij om het op zijn minst een half dozijn keer te oefenen.”

Volgens Moses was dat het begin van Farrows coachen, trainen, ensceneren en repeteren of zoals hij het noemde “brainwashen”. Hij werd bang van zijn eigen moeder. Op een dag zou hij lusjes in een nieuwe jeansbroek hebben gemaakt om een riem door te steken, waarop Mia hem verplichtte om zich uit te kleden in het bijzijn van zijn broers en zussen.

Dylan Farrow heeft inmiddels gereageerd op het essay van haar broer. “Hij probeert de geloofwaardigheid van de beschuldigingen in twijfel te trekken door mijn moeder zwart te maken, die mij en mijn broers en zussen altijd heeft gesteund. Moses’ ongelijk valt gemakkelijk te bewijzen. Hij spreekt zijn eerdere verklaringen tegen en het doet mij heel veel pijn dat hij mijn verkrachting probeert te ontkennen en verdoezelen. Mijn broer heeft problemen en het spijt mij dat hij dit doet.”

All I have to say with regard to the latest regarding my brother. pic.twitter.com/8WVAXOMKZV

— Dylan Farrow (@RealDylanFarrow) May 23, 2018

Ook Ronan Farrow mengde zich in de discussie en schaarde zich aan de kant van zijn zus. Hij wou er niet veel over kwijt, omdat Dylans beschuldigingen volgens hem vaak in het onzekere worden getrokken door hun moeder aan te vallen. Wel wist hij het volgende te zeggen: “Onze moeder heeft ons uitstekend opgevoed. Al mijn andere broers en zussen hebben naar mijn weten enkel liefde en zorg gekregen van een alleenstaande moeder die door vuur ging om haar kinderen te beschermen.”

“Moses heeft zijn zegje al eens gedaan een paar jaar geleden. De opvoeding van mijn moeder werd tot in de kleinste details onderzocht en uiteindelijk kreeg zij en niet Woody Allen de volledige voogdij over ons. We kregen allemaal aanbiedingen van onze vader om ons tegen haar te keren. Hij bood mij bijvoorbeeld aan om voor mijn studies te betalen als ik over haar zou liegen en ik weigerde.”

“Er is een aanzienlijke hoeveelheid bewijzen tegen mijn vader, zoals fysieke bewijsstukken en ooggetuigen. Ik wou mij eigenlijk niet over deze zaak uitspreken, omdat ik geen aandacht wou vestigen op een lastercampagne die nu al dertig jaar aan de gang is.”

https://twitter.com/RonanFarrow/status/999703910263742471

Lees Moses’ volledige essay hier.

Bron: IndieWire