“Ik was bang toen ik zag dat Winter Sleep meer dan drie uur duurt”, zei juryvoorzitter Jane Campion tijdens de afsluitende persconferentie in Cannes waar de Turkse film bekroond werd met de Gouden Palm. “Achteraf bekeken had ik nog een paar uur kunnen blijven zitten.”

Mooie woorden van mevrouw Campion, maar de kans is klein dat veel mensen haar mening zullen delen. Winter Sleep maakt het zijn publiek namelijk allesbehalve gemakkelijk. Niet zozeer door zijn meanderende tempo, maar wel door de kamerbrede dialogen die regisseur Nuri Bilge Ceylan zijn personages in de mond legt. Het is één ding om een verhaal te vertellen over een arrogante intellectueel die zichzelf graag aan het woord hoort, maar in Winter Sleep drukt zowat iedereen zich uit in doorwrochte monologen.

Ceylans opzet was dan ook om een literaire film te maken, die aanleunt bij de klassieke Russische literatuur of de toneelstukken van William Shakespeare. Op het vlak van de dialogen is dat misschien nog gelukt, maar Winter Sleep mist wel de dynamiek van pakweg Dostojewski en de plotsterkte van Hamlet en consorten. Voeg de goeie scènes en fraaie beelden — de omgeving is adembenemend — samen, en je krijgt een prachtige film van een kleine twee uur. De rest is zelfbevlekking.

>>KLAP

Turkije kaapte 42 jaar na Yol voor de tweede keer de Gouden Palm in Cannes weg met dit op dialogen terende relatiedrama. Regisseur Nuri Bilge Ceylan (Uzak, Once Upon a Time in Anatolia) liet zich zwaar beïnvloeden door Tsjechov en schuift meer en meer in de richting van Ingmar Bergman.

Regie Nuri Bilge Ceylan
Cast Haluk Bilginer, Melisa Sözen, Demet Akbag
Speelduur 3u16
Vanaf 13 augustus in de bioscoop

@RubenNollet