Alfonso Cuarón heeft met Gravity zijn eigen sciencefictionsucces behaald, maar wist dat er altijd een film beter zou blijven: Stanley Kubricks 2001: A Space Odyssey. Vandaar dat hij ter voorbereiding van Gravity elke sciencefictionfilm zonder fantasy-insteek herbekeek, behalve die klassieker. “Het zou mij verlamd hebben,” zegt hij.

Cuarón zag de film als tiener en schrijft in een essay dat hij meteen besefte naar iets spiritueels te zitten kijken en een nieuwe, onhaalbare maatstaf voor het genre. “Ik grapte dat het zou zijn als een douche nemen met Dirk Diggler,” zegt Cuarón, verwijzend naar Paul Thomas Andersons Boogie Nights. “Een jaar na Gravity bekeek ik 2001: A Space Odyssey opnieuw en ik was zo blij dat ik het niet eerder had gedaan.”

Cuarón moest Kubricks meesterwerk eigenlijk ook niet opfrissen. De film had sowieso een invloed op hem, of hij zich daar nu van bewust was of niet. “Zelfs al probeerde ik 2001: A Space Odyssey niet na te doen, hij bleef me achtervolgen. Kubrick maakte een uiterst nauwkeurige kopie van de werkelijkheid en creëerde zo een nieuwe werkelijkheid. Het is onmogelijk om geen zwevend object te tonen en niet te denken aan de balpen in de Pan Am-shuttle of om te denken aan Sandra Bullock zwevend in de leegte zonder naar Frank Pooles val in de afgrond te verwijzen.”

Ook de schaarse dialoog en het gebruik van stilte is een knipoog van Cuarón naar Kubrick: “Dat is niet alleen het nalatenschap van 2001: A Space Odyssey, maar van alle Kubrick-films. Zoals vele andere grootmeesters geloofde hij in de kracht van cinema om thema’s aan te snijden in zijn eigen taal.” Cuarón besluit dat 2001: A Space Odyssey zijn tijd ver vooruit was dankzij “zijn complexe thematiek, zijn technische zuiverheid, zijn geloof in cinema, zijn profetische wijsheid, zijn schoonheid en het onvatbare mysterie waar alles in is verwikkeld.”

Bron: IndieWire