VRT-nieuwsanker Fatma Taspinar heeft in De Morgen haar onlangs overleden collega Ward Verrijcken herdacht. De VRT-filmjournalist overleed op 31 oktober 2020.

In een brief aan Verrijcken schrijft Taspinar dat ze graag nog eens met hem zou praten, maar overal de melding krijgt dat hij niet meer bereikbaar is.

Zo krijgt ze aan de telefoon te horen dat zijn nummer momenteel is gestoord. “Momenteel,” schrijft Taspinar. “Alsof er nog een moment kan komen waarop ik je stem opnieuw zou kunnen horen. Ik leef op hoop.”

Op WhatsApp staat dan weer ‘Laatst gezien op 31 oktober 2020’. “Dat was rond 14 uur, kort na de middag op een zonnige zaterdag,” schrijft Taspinar. “Ik weet het nog goed want nadien heb ik gecheckt en gedubbelcheckt. Of je stiekem toch nog online zou komen.”

“Je was verknocht aan je gsm,” vervolgt ze. “Altijd druk aan het bellen en chatten. Ik dacht: stel dat hij ons heeft beetgenomen. Dan kan ik hem snel nog laten weten dat hij niet mag vergeten dat ik hem graag zie. Ik leefde op hoop.”

Taspinar voegt eraan toe dat Verrijcken naar het einde toe ‘stroef en moeilijk toegankelijk’ was en dat hij in zijn laatste bericht aan haar schreef: ‘Ik ben het isolement aan het opzoeken, en da’s wellicht niet goed, maar de enige manier waarop ik nu verder kan.’

Door de coronamaatregelen kon Taspinar niet naar Verrijcken toe gaan en op 31 oktober 2020 om 14u probeerde ze hem tevergeefs te bellen. “Je nam niet op,” schrijft ze. “Niet meer, nooit meer.”

“Lieve vriend, ik ben niet boos op je, ik voel alleen maar heel veel liefde,” vervolgt ze. “Maar wil je toch niet nog even online komen om je berichten te lezen? Je zult nogal glunderen. Alle superlatieven zijn opgebruikt.”

“Ik wil je niet idealiseren. Je was niet perfect, zoals geen mens perfect is. Maar je was jij, en dat was meer dan voldoende. Voor een heel leven.”

Verder schrijft Taspinar dat ze altijd met Verrijcken discussieerde over wie van hen het meeste babbelde. “We zijn er nooit uitgeraakt,” voegt ze eraan toe.

“Tot nu. Nu ben jij stil en ben ik de enige die nog praat. Al vind ik geen taal om tegen je te praten. Ik bots op muren. ‘Het nummer is gestoord. Het mailadres is disabled.’ En dan besef ik het. Je bent weg. In alle talen. En toch leef ik op hoop.”

Bron: De Morgen