De waanzinnige autoachtervolgingen in Mad Max: Fury Road waren tot in de puntjes gepland, voor de intiemere momenten deed regisseur George Miller meer een beroep op het talent van zijn cast. Eén daarvan is de eenzame schreeuw van Charlize Therons personage Furiosa nadat ze te horen krijgt dat haar voormalige thuis niet langer bestaat.

De scène begint met een close-up van Furiosa terwijl ze het nieuws krijgt van de Moeders. We horen hun stemmen overlappen, een bewuste keuze van de regisseur. “Wanneer iemand verschrikkelijk nieuws krijgt, wordt dat gefragmenteerd,” zegt Miller. “De kijker vangt genoeg op van het verhaal om te begrijpen dat er iets vreselijks is gebeurd zonder in detail te moeten gaan. Je ziet het zich op haar gezicht.”

https://www.youtube.com/watch?v=6QOcaW1M3JM

Miller had de scène niet volledig voorbereid. Hij wist enkel dat Furiosa even alleen moest zijn en dat hij het zou filmen vanop een afstand. De wind in de Afrikaanse woestijn zorgde voor problemen, maar Miller besloot er zijn voordeel uit te halen. “Wanneer je een film maakt, leer je als het ware om op de ‘problemen te surfen’. In plaats van op de wind te vloeken, keek ik achter mij en zag dat hij zand over de duinen waaide. De zon was ook aan het ondergaan. Dus dacht ik dat Furiosa over de duinen de zonsondergang kon tegemoet lopen en op haar manier tonen dat alle hoop verloren was.”

Theron kreeg als enige regieaanwijzing dat ze haar prosthetische arm moest afdoen om kwetsbaarder over te komen. Ze had maar een take nodig voor het shot. “Ik heb van Jack Nicholson geleerd dat acteurs zoals topatleten zijn,” zegt Miller. “Ze moeten op dat ene moment presteren, onafhankelijk van wat er rond hen gebeurt. Goeie artiesten hebben alle vaardigheden van een atleet, maar daarbovenop moeten ze emotionele menselijke vaardigheden kunnen voorleggen. Charlize had al deze vaardigheden. Ze is balletdanseres geweest, dus ze weet hoe ze met ruimte moet omgaan en wij stonden er eigenlijk gewoon op te kijken. Ik bedank de filmgoden dat alles op zijn plaats was. We hadden geluk met de wind, maar haar prestatie had niks met geluk te maken.”

Bron: IndieWire