Een populaire roman verfilmen is een hele uitdaging. Hoe regisseur-scenarist Mikkel Nørgaard en zijn schrijfpartner Nikolaj Arcel dat met The Keeper of Lost Causes van Jussi Adler-Olsen deden, is een verhaal op zich. De cineast over het proces!

Mikkel Nørgaard: “Als we het boek integraal hadden verfilmd, dan zou The Keeper of Lost Causes zeven uur duren. De truc was om het complexe verhaal te comprimeren tot een meeslepende thriller die zowel op eigen benen staat als de essentie van de roman bewaart. We kwamen op het idee om apart het boek door te nemen en aan te duiden welke scènes, personages en momenten we absoluut in de film wilden. Daarna hebben we onze lijstjes naast elkaar gelegd en besproken.”

“Het bleek dat we allebei vooral geïnteresseerd waren in het professionele leven van hoofdfiguur Carl Mørck, wat ongewoon is voor een Scandinavisch misdaadthriller. Gewoonlijk is zo’n verhaal gelijk verdeeld tussen het privéleven en het werk van het hoofdpersonage. Wij wilden negentig procent van de tijd aan het werk besteden. Daarom komt de man die in het boek in de kelderverdieping van Mørcks flatgebouw woont bij ons niet aan bod.”

“Aanvankelijk bestond de kans dat Jussi Adler-Olsen ging meewerken aan het script. Maar toen we eraan begonnen, was hij druk bezig met een het vijfde boek van de Departement Q-reeks. Ik denk dat hij zelf blij is dat hij uiteindelijk niets met de film te maken heeft. Hij wou volgens mij niet beïnvloed worden door onze visie op het universum van Carl Mørck. Hij wil tien boeken schrijven en weet waar hij naartoe wil met de personages. Als filmmakers moesten we echter bepaalde dingen veranderen, en het risico bestond dat die veranderingen niet strookten met wat hij in gedachten had.”

“Natuurlijk wisten we wat er gebeurt in de vier boeken die al verschenen waren. The Keeper of Lost Causes is dan ook opgebouwd als het begin van de vriendschap tussen Mørck en Assad. Ik heb de tweede film, The Absent One, al afgewerkt en daarin werken we die vriendschap verder uit. Als je weet dat je ook de volgende film in een serie zal maken, dan creëert dat interessante mogelijkheden. Aan het einde van een film ken je je personages pas echt. Maar gewoonlijk is het dan al voorbij. In dit geval kon ik die kennis gebruiken om het verhaal verder te zetten.”

@RubenNollet