Wanneer zijn beste vriend het leven laat in een steekpartij, moet de vijftienjarige Jesse de zomer zonder hem doorbrengen, alleen met zijn verdriet.

Dat is de erg simpele premisse van Violet. Je hoeft je echter niet aan Ben X-achtig sentiment of een psychologisch jeugddrama te verwachten: debuterend regisseur Bas Devos kiest voor een erg originele invalshoek en ruilt drama in voor sfeer. Hij toont weinig interesse voor wat er juist in Jesses hoofd speelt: close-ups blijven doorgaans wazig en onduidelijk en personages worden vaak vanop hun rug gefilmd. In de plaats daarvan creëert hij een erg sfeervol, haast woordeloos beeld van Jesses verdriet. Dialogen met zijn vader (Raf Walschaerts) zijn kort maar veelzeggend en de eenzaamheid die hij voelt tussen zijn vrienden wordt soms zelfs voelbaar.

De erg moeilijke spreidstand tussen een haast registrerend realisme – de film heeft geen soundtrack en camerabewegingen zijn zeldzaam – en een zorgvuldige visuele stijl maakt Violet soms wel erg afstandelijk. Devos’ film is dan ook niet voor elk publiek weggelegd, en de kijker moet enige moeite doen om de invalshoek van de regisseur te kunnen waarderen. Wie daarin slaagt, ontdekt echter een uniek filmisch kleinood. Het niveau van Gus van Sant, aan wiens Paranoid Park deze film soms doet denken, haalt Bas Devos nog niet, maar zijn aparte stijl getuigt van een ontegensprekelijk talent.

>> KLAP

Bas Devos levert een gedurfde debuutfilm die vooral veel eigenzinnigheid toont. Violet pakt uit met krachtige beelden en een intrigerende vertelling, waaraan ook de liefhebbers van arthouse-cinema van Gust van den Berghe en Nicolas Provost zonder twijfel hun hart zullen ophalen.

Regie Bas Devos
Cast Cesar De Schutter, Raf Walschaerts, Mira Helmer
Speelduur 1u22
Vanaf 29 oktober in de bioscoop

@Ewoud51