Doorheen zijn carrière heeft regisseur Quentin Tarantino zich aan verschillende genres gewaagd, van gangsterfilms tot westerns. Toch hebben al zijn langspelers een aantal gemeenschappelijke kenmerken, zoals aangetoond wordt in deze vijf video-essays.

QT plukt graag uit het werk van anderen en combineert zijn invloeden tot unieke collages. Bovendien is hij niet bang om af te wijken van zijn inspiratiebronnen waaronder Jean-Pierre Melville, Martin Scorsese en Sergio Leone. Hij is tegelijkertijd leerling en leraar en neemt ons telkens mee op een reis door de filmgeschiedenis, terwijl hij er zijn eigen stempel op drukt.

Tarantino’s liefde voor cinema gaat verder dan de klassiekers, maar omvat ook tal van exploitation-films. Samen met Robert Rodriguez maakte hij Grindhouse, een eerbetoon aan dat soort films en de bioscopen waarin er telkens twee na elkaar vertoond werden. QT’s helft Death Proof toont aan dat de regisseur teleurgesteld is in moderne cinema en verlangt naar de tijd waarin grindhouses alomtegenwoordig waren.

In zijn films schakelt Tarantino probleemloos tussen subtiliteit en drama en doet hetzelfde met zijn personages. Zelfs de grootste schurken uit zijn verhalen worden tot op zekere hoogte menselijk voorgesteld.

Etenswaren in een Tarantino-film voorspellen meestal onheil. Dit video-essay bekijkt het gebruik van voedsel in zijn werk en de verschillende betekenissen die eraan worden gegeven.

Eén van Tarantino’s grootste sterktes is zijn oor voor dialoog. Hoewel zijn personages vaak onzin uitkramen, blijft het fascinerend om naar te luisteren. Bovendien hint hij via dialoog naar wat er verder te gebeuren staat in zijn verhalen en speelt hij met de nieuwsgierigheid van het publiek.

Bron: Film School Rejects